ابوالسمهرى و ابن ابىالزرقا داراى انديشه هاى باطل بودند، ولى آن را آشكار نمى ساختند. آنها خود را به امام و ياران امام نزديك كرده، از اين موقعيت سوء استفاده مىكردند. اسحاق انبار ىمى گويد: روزى امام جواد(ع)به من فرمود: ابوالسمهرى و ابن ابى الزرقا گمان مىكنند مبلغ ما هستند، شاهدباشيد من از آنان بيزارم; زيرا آنان فتنه گرو ملعونند. اىاسحاق! مرا از شرآنان راحت كن. گفتم: فدايت شوم. آيا كشتن آنان جايز است؟ فرمود: آنان فتنه مىكنند و گناه آن را به من ودوستانم نسبت مى دهند. قتل آنان واجب است. اگر مىخواهى ازشرآنان خلاص شوى، آشكارا آنان را نكش; زيرا در اين صورت بايدپيش داوران ستم پيشه شاهد بياورى و در نهايت تو را خواهند كشت. من نمىخواهم به خاطر دو فاسد، مومنى از بين برود. اين كار را پنهانى انجام بده. محمدبن عيسى مىگويد: بعد از اين قضيه، ديدم اسحاق هميشه منتظر فرصتى است تا اين دو را به سزاى اعمالشان برساند.
7- مرگ فتنه گران منافق
- بازدید: 1735