اگر چه محبت اهل بيت عليهم السلام خود گوهر گرانقدري است، ولي آن کس که از دوستداران اهل بيت بوده، به امامت وخلافت آنان معتقد نباشد (مانند بسياري از دانشمندان اهل سنت) نجات نيافته، به بهشت برين الهي وارد نمي گردد. لذا در روايت مشهوري که سني وشيعه، متواترا از رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم نقل نموده اند، آن حضرت فرمود: (مثل أهل بيتي فيکم مثل سفينه نوح من رکبها نجي ومن تخلَّف عنها هلک). اهل بيت من در ميان شما مانند کشتي حضرت نوح است، هر کس در آن در آيد نجات يابد وهر که از آن تخلف ورزد هلاک مي شود.(12) مثال نقل شده در اين روايت که به حديث سفينه شهرت دارد، بيانگر حقيقت فوق است. زيرا فرزند حضرت نوح عليه السلام با آنکه به پدر علاقمند بود، ولي به علت عدم اطاعت از رهنمود او در عذاب الهي هلاک شد. لذا کساني که محب اهل بيت عليهم السلام بوده، به مقام خلافت الهي آنان بعد از پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم اقرار ندارند وديگران را در اين مقام بر آنان ترجيح مي دهند، مانند فرزند نوح، نجات نمي يابند. اميرالمومنين عليه السلام در گفتگو با يکي از رهبران يهود، پس از بيان اين که ملت يهود به هفتاد ويک فرقه، ومسيحيان به (72) فرقه ومسلمانان به (73) فرقه منشعب خواهند گرديد وتنها فرقه ناجيه از ميان آنان، پيروان اوصياء الهي، پس از درگذشت پيامبر آن دين بوده است، فرمودند: (ثلاث عشرة فرقه من الثلاث والسبعين کلّها تنتحل مودَّتي وحبّي، واحدة منها في الجنّة واثنتا عشره منها في النار). از هفتاد وسه فرقه مسلمان، سيزده فرقه، مودت ومحبت مرا پذيرفته اند، ولي فقط يکي از آن سيزده فرقه در بهشت بوده، بقيه دوازده فرقه از محبين در جهنم خواهند بود.(13) اين دوازده فرقه از محبيني که نجات نيافته، به جهنم در خواهند افتاد، چه گروههايي هستند؟ با مطالبي که در فصول قبل گفته شد برخي از صفات آنان معلوم مي گردد: کساني که محب اهل بيت بوده ولي امامت آنان را نپذيرفته اند، کساني که ولايت وامامت اهل بيت را پذيرفته ولي اهل تبري نيستند يعني با دشمنان اهل بيت دوستي مي کنند، کساني که به تولي وتبري معتقد هستند ولي به همه امامان اثنا عشر ايمان نداشته زيدي يا اسماعيلي هستند، امام زمان حضرت مهدي عليه السلام را نشناخته ودرباره آن حضرت ترديد دارند، کساني که به تولي وتبري وچه بسا به ائمه اثنا عشر ايمان دارند ولي در شان اهل بيت غلو کرده آنان را به مقام خدايي رسانيده اند.

- پاورقی -

(12) اين روايت را دانشمندان شيعه از 92 کتاب اهل سنت سند داده اند. مراجعه کنيد به احقاق الحق جلد 9؛ وخلاصه العبقات جلد 4؛ والغدير جلد 2.
(13) کتاب سليم: 175 و176/ ح 39.

نوشتن دیدگاه