واينک يک نمونه از يک فرد وابسته به يکي از مذاهب باطله:
او يکي از پايه گذاران واقفيّه است واينک نمونه اي از گفتار علماي رجال پيرامون وي:
1. مرحوم نجاشي:
از امام صادق (عليه السلام) روايت کرده، سپس قائل به وقف شد وخود يکي از ارکان واقفيه مي باشد.(30)
2. ابن الغضائري:
خدايش لعنت کند که پايه واقفيه است وشديدترين مردمان از لحاظ عداوت ودشمني با حجتِ خداي پس از امام کاظم (عليه السلام) ـ يعني امام رضا (عليه السلام) ـ است.(31)
3. شيخ طوسي:
علي بن حمزه بطائني واقفي مذهب است.(32)
4. وهم چنين فرمود:
او از اول کساني بود که مذهب واقفي را بنياد نهادند، علي بن ابي حمزه بطائني، زياد قندي وعثمان بن عيسي رواسني بودند، به طمع مال دنيا.(33)
5. مرحوم کشي: امام رضا (عليه السلام) در مورد ابن ابي حمزه فرمود:
آيا دروغِ او بر شما آشکار نشد؟ مگر او نمي گفت که سرِ مهدي (مهديِ عباسي) به عيسي بن موسي اهداء مي شود واو صاحب سفياني است؟! همو مي گفت که امام کاظم بعد از هشت ماه رجعت مي کند!!(34)
6. کشي: امام رضا (عليه السلام) پس از مرگ علي بن ابي حمزه فرمود:
از او پرسيدند که بعد از امام کاظم (عليه السلام)، امام کيست؟ گفت: من بعد از او امامي نمي شناسم. پس ضربه اي بر او زدند که قبرش پر از آتش شد ودر حديث ديگر: قبرش از آتش مشتعل شد.(35)
7. شيخ طوسي: در محضر امام رضا (عليه السلام) از وي ياد کردند، فرمود:
علي بن ابي حمزه مي خواست که خداوند در آسمان وزمين پرستيده نشود، ولي خداوند اراده فرمود که نورش را به کمال برساند؛ اگرچه آن مشرکِ ملعون نخواهد.(36)
8. علي بن بابويه:
به هنگام ارتحال حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام) در نزد هر يک از کارگزاران آن حضرت اموالي بود، هفتاد هزار دينار در نزد (زياد قندي)، سي هزار دينار نزد (علي بن ابي حمزه)، و... هنگامي که امام رضا (عليه السلام) اين پول ها را از آنها مطالبه کردند، گفتند که پدرت نمرده است.(37)
9. شيخ طوسي از يونس بن عبدالرحمن روايت کرده که گفت:
چون بعد از درگذشت امام کاظم (عليه السلام) امامت حضرت رضا (عليه السلام) بر من ثابت شد، مردم را به امامت آن حضرت فرا مي خواندم. زياد قندي وابن ابي حمزه کسي را به نزد من فرستادند وگفتند: از اين دعوت وتبليغ چه منظوري داري؟ اگر منظور تو پول باشد، ما تو را کفايت مي کنيم ومبلغ ده هزار درهم براي من ضمانت کردند. چون نپذيرفتم با من به دشمني برخاستند.(38)
10) ابن شهرآشوب از (حسن بن علي وشّا) روايت کرده که روزي در مرو امام رضا (عليه السلام) مرا فرا خواند، پس فرمود:
اي حسن، امروز علي بن ابي حمزه بطائني در گذشت وهمين الان او را وارد قبر کردند. دو فرشته بر او وارد شد. از او در مورد خدا وپيامبر وامامان سؤال کردند، همه را پاسخ داد وامامان را تا موسي بن جعفر (عليهما السلام) بر شمرد. پرسيدند: بعد از او؟ زبانش بند آمد، او را آزردند. باز هم پرسيدند، ساکت شد، گفتند: آيا موسي بن جعفر به تو چنين امر فرموده است؟! پس با تازيانه اي آتشين بر سرش کوبيدند، قبرش پر از شعله هاي آتش شد، تا روز رستاخيز.
حسن وشّا گويد:
من از محضر امام (عليه السلام) بيرون آمدم، آن روز وآن ساعت را تاريخ گذاشتم، طولي نکشيد که نامه هاي کوفيان واصل شد. در آن نامه ها از درگذشت بطائني در همان روز ودفن او در همان ساعت خبر داده بودند.(39)
اکنون که با شمّه اي از سلوک رفتاري، اعتقادي وعاقبت به شرّ شدن بطائني آشنا شديم، به يک حديث منقول از وي اشاره مي کنيم:
علي بن ابي حمزه، از ابوبصير، از امام صادق (عليه السلام) روايت کرده که فرمود:
چون قائم (عجل الله فرجه) خروج کند، در ميان او، عرب وقريش، چيزي جز شمشير نباشد. از آن ها جز شمشير دريافت نکند وبه آنها جز شمشير ارزاني ندارد. چرا درباره خروج او شتاب مي کنيد؟ به خدا سوگند جامه اش جز (جامه) درشت، خوراکش جز جُوِ خشن ــ سبوس ناگرفته وبدون خورشت ــ وشيوه زندگي اش جز شمشير ومرگ در زير ضربات شمشير نمي باشد.(40)
فرازهاي اين حديث در ضمن حديث سوم وپنجم محمدبن علي کوفي نقل شد ونقاط ضعف آن ها در زير آن دو حديث بيان گرديد.

- پاورقی -

(30) نجاشي، رجال، ص 249، رقم 656.
(31) ابن غضائري، رجال، ص 83، رقم 107.
(32) شيخ طوسي، فهرست، ص 161، رقم 418.
(33) طوسي، الغيبه، ص 63، ح 65.
(34) اختيار معرفه الرجال، ص 406، رقم 760.
(35) همان، ص 444، رقم 833 - 834.
(36) شيخ طوسي، الغيبه، ص 70، ح 75.
(37) الامامه والتبصره، ص 213، ب 16، ح 66.
(38) طوسي: الغيبه، ص 64، ح 66.
(39) مناقب آل ابي طالب، ج 4، ص 365.
(40) نعماني، الغيبه، ص 234، ب 13، ح 21؛ بحار الأنوار، ج 52، ص 355، ح 116.

نوشتن دیدگاه