مردى را مى بينى كه رواياتى را در مناقب ابى حنيفه، به نام رسول خدا مى سازند ازقبيل روايت: " به زودى بعد از من مردى مى آيد كه نامش نعمان بن ثابت وكنيه اش ابو حنيفه است كه دين خدا و سنتم را با دست هايش زنده خواهد كرد ".
و روايت: " در هر قرنى از امتم پيشروانى هستند، و ابو حنيفه پيشرو زمان خويش است " كه خوارزمى در كتابش مناقب ابى حنيفه " جلد 1 صفحه 16 با همين لفظ آن را آورده است، و در جامع مسانيد ابى حنيفه جلد 1 صفحه 18اين طور است: و " ابو حنيفه پيشرو اين امت است ".
سند اين روايت از ناحيه ابن لهيعه، متوفى در سال 174 ه از رسول خدا، از طريق حامد بن آدم كذاب، كه جوزجانى و ابن عدى او را تكذيب كرده اند، رسيده است در صورتى كه احمد سليمانى او را در زمره كسانيكه، مشهور به حديث سازى هستند شمرده، و ابن معين گفته است: او كذاب است، خدا لعنتش كند.
و روايت: " در امتم مردى است كه اسمش نعمان و كنيه اش ابو حنيفه است، او چراغ امتم، چراغ امتم، چراغ امتم هست " خطيب بغدادى آنرا در تاريخش جلد 13 صفحه 335 آورده و گفته است: آن حديث ساختگى است.
و روايت: " در آخر الزمان مردى پديد مى آيد، مكنى به ابو حنيفه كه بهترين افراد اين امت است.
" و روايت: " به زودى در امتم مردى پديد مى آيد كه به او، ابو حنيفه گفته مى شود، او چراغ امتم هست ". و روايت: " درامتم مردى پديد مى آيد كه به او، نعمان گفته شود و مكنى به ابو حنيفه است، خدا وسيله او، سنتم را تجديد خواهد كرد " ابن عدى آن را از ساخته هاى احمد جويبارى كذاب و وضاع شمرده است.
و روايت: " ابو حنيفه، چراغ اهل بهشت اشت " در كتاب اسنى المطالب صفحه 214 آمده است كه:اين روايت ساختگى و نادرست است.
و روايت: " به زودى بعد از من، مردى مى آيد كه نامش نعمان بن ثابت و كنيه اش ابو حنيفه است، كه دين خدا و سنتم به دستش احياء خواهد شد ".
و روايت: " مردى مى آيد كه سنتم را زنده مى كند و بدعت را مى ميراند، نامش نعمان بن ثابت است " و روايت: " ديگر پيامبران به من و من به ابو حنيفه افتخار مى كنم، او پيش خدايك مردى پرهيز كار است و گويا كه كوهى از دانش، و پيامبرى از پيامبران بنى اسرائيل است، پس هر كس او را دوست داشته باشد، مرا دوست دارد و هر كس او را دشمن داشته باشد، مرا دشمن دارد ".
ابن جوزى گفته است: اين حديث ساختگى است، و عجلونى گفته است: شايسته نيست اگر چه طرقش گوناگون است. و روايت: " اگر در امت موسى و عيسى مثل ابو حنيفه بودند، يهودى و نصرانى نمى شدند ".
و روايت: آدم به من افتخار مى كند و من مردمى به من از امتم كه نامش نعمان اش ابو حنيفه است.او چراغ امتم مى باشد " كه عجلونى در كشف الخفاء جلد 1 صفحه 33 است: اين حديث ساختگى است.
و روايت: " در امتم مردى پديد مى آيد كه به او ابو حنيفه گفته مى شود و بين شانه هايش خالى است كه خدا با دست هاى او سنت را زنده نگاه مى دارد، چنانكه خوازمى در مناقب ابى حنيفه جلد 1 صفحه 16 گفته است اين حديث مرسل است و او افراد گمنامى روايت شده است.
و روايت ابن عباس: " بعد از رسول خدا ماهى بر جميع خراسان خواهد درخشيد كه كنيه اش ابو حنيفه است."
و روايت، ابو البخترى كذاب كه گفته است: ابو حنيفه بر جعفر بن محمد صادق وارد شد، وقتى كه جعفر به او نگاه كرد، گفت: گويا كه مى بينم توبعد از مندرس شدن سنت جدم، آن را زنده خواهى كرد و پناهگاه، براى هر محزون، و فرياد رس، براى هر مهمومى، وسيله تو، سرگردان ها به مقصد راه، مى يابند و راه راست را تو به آنهانشان مى دهى، پس يارى و توفيق از ناحيه خدا مال تو است تا دانسمندان الهى وسيله ات راه را بيابند " خطيب خوارزمى در مناقب ابى حنيفه جلد 1 صفحه 19 آن را از ابى البخترى آورده است: چه بگويم در باره مردى كه كتاب بزرگى در باره مناقب ابى حنيفه مى نويسد و در آن از اين گونه مطالب بيهوده و دروغ هاى شاخدار مى آورد و آن را در جوامع اسلامى همانند حقائق مسلم پخش مى كند و هيچ فكر نمى كند كه ممكن است روزى دروغش آشكار و زشتيش روشن خواهد گرديد و غلو جمعى از پيروان ابو حنيفه، در باره او، به جائى رسيده است كه پنداشته اند او از رسول خدا اعلم است.
ابن جريرمى گويد: در كوفه بودم و از آنجا به بصره رفتم و در آنجا عبد الله ابن مبارك بود، او به من گفت:چگونه مردم را ترك كردى؟ گفتم ترك كردم در حالى كه، برخى مى پنداشتند كه ابو حنيفه از رسول خدا اعلم است، آنان ترا در كفر پيشواى خود قرار داده اند، آنگاه چنان گريست كه ريشش ترشد.
و نيزاز على بن جرير آمده كه گفته است: برابن مبارك وارد شدم، مردى به او گفت: پيش ما دو نفر با هم در مساله اى نزاع كردند، يكى از آنها گفت: ابو حنيفه چنين گفته، و ديگرى گفت:رسول خدا چنين گفته است، آنكه گفته بود:
ابو حنيفه چنين گفته است، گفت: ابو حنيفه در قضاوت اعلم از رسول خدا است!
ابن مبارك گفت: دوباره بگو، او دوبار گفت.آنگاه ابن مبارك گفت: اين كفر است.كفر است.من گفتم: اين كفر از ناحيه تو حاصل شده است، و وسيله تو آنان، كافر راپيشواى خود قرار داده اند، او گفت:چطور؟ گفتم: به خاطر روايت كردنت از ابو حنيفه.او گفت: من از روايت كردن از ابى حنيفه استغفار مى كنم.
و از فضيل بن عياض آمده كه گفته است: اينان دلشان لبريز از محبت ابى حنيفه است و لذا كسى را از او اعلم نمى دانند.
و محمد بن شجاع ابو عبد الله، فقيه اهل عراق، در ابطال حديث رسول خدا چاره جوئى مى كرده تا بارد و ابطال آن، ابن حنيفه و رايش را يارى كرده باشد.

نوشتن دیدگاه