از جمله ى تکاليف انام، در غيبت امام (عليه الصلوة والسلام) آن است که در هر روز جمعه وشب آن، که در ايام هفته اختصاص وتعلق به ان حضرت (ارواحنا فداه) دارد، از جهت ولادت با سعادت آن حضرت در طلوع فجر روز جمعه، وظهور موفور السرور آن حضرت در اين روز، بلکه عيد بودن روز جمعه وشمردن آن را يکي از اعياد اربعه، حقيقتا به جهت آن وجود مبارک است. وبودن جمعه يکي از اسامي مقدسه ى آن حضرت صراحتا وکتابتا، چنانچه در بعض اخبار واحاديث است، چنانچه در خصوص نماز هديه وروز جمعه ذکر خواهد شد. پس سزاوار است در اين روز وشب مبارک، کمال توجه را به امام عصر خود (ارواحنا فداه) نمود. اما در شب جمعه اگر بتواند احيا بدارد وتا صبح نخوابد، زيرا که در شبهاي جمعه چنانکه در حديث است از براي امام (عليه الصلوة والسلام) شاني مخصوص است غير ساير شبها. وروح مقدس او به آسمان صعود مي نمايد، به اتفاق ارواح تمام انبياء واوصياء به ابدان خودشان با فرح وسرور زياد، وبرمي گردد روح امام (ارواحنا فداه) وحال آنکه علوم واسرار زيادي به او مرحمت شده. پس ملاحظه کن، چنانچه در اين شب مبارک مشغول طاعت وعبادت وتوجه وسلام وصلوات وتحيات به امام خود وآباء طاهرين او (صلي الله عليهم اجمعين) باشي. شايد صلوات وسلام بر آن حضرت مي فرستي، در حالتي باشد که آن حضرت (ارواحنا فداه) در نزد عرش الهي مشغول عبادت است ودر آنجا جواب سلام تو را بگويد، يا به تو صلوات بفرستد ودع ادر حق تو بفرمايد. والله که چنان وجود مقدس در چنان انجمن ومجمع مقدسي ودر چنان موضع ومکان مقدسي، اگر سلام وصلوات به تو بفرستد ودعا در حق تو بفرمايد، يقينا مستجاب ومنظور نظر ومستغرق الطاف واعطاف ومراحم ومکارم خفيه وجليه حضرت رب الارباب خواهي شد. نمي دانم شبي هزار رکعت نماز خواندن حضرت امير (عليه السلام) در نزد بعضي از متقشرين عجيب است يا در نزد سيصد وشصت هزار قوائم عرش الله در کمتر قسمتي از قسمتهاي شب جمعه، هفتصد وبيست هزار رکعت نماز خواندن حضرت حجت (ارواحنا فداه) اعجب است. خداوند همه ى ما را در مقام رضا وتسليم ومعرفت مواليان خود ثابت وبرقرار بدارد:
ربنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هديتنا بمحمد وآله الطاهرين.
اما در روز آن از طلوع فجر الي غروب به اعمال وآداب وارده ى مخصوصه ى اين روز مبارک قيام واقدام نمائي. ودر خصوص اعمال وآداب شب وروز جمعه، علماي اعلام وروات احاديث ائمه ى کرام (صلي الله عليهم اجمعين) کتب عديده به رشته ى تاليف وتصنيف کشيده اند که بحمد الله تعالى در اقطار واکناف عالم پر است، واحدي را در تحصيل آن حاجت زحمت وضرب بلادي نيست. مثل (صلاة بحار الأنوار) و(ربيع الاسابيع) و(مصابيح) علماء وغيره ها. واين حقير بعض از آن آداب واعمال ووظايف اين روز مبارک را که اختصاي وانفرادي به وجود مبارک آن حضرت (ارواحناه فداه) دارد، تصريحا او تلويحا به ترتيب خاص ذکر مي نمايد، تا آنکه مگر بعض از برادران ايماني واخلاء روحاني که متذکر ومتنبه وجود مبارک مقدس امام خود (ارواحنا فداه) هستند، معمول ومسلوک داشته تا حجت بر آنها اتمام وحجت بر آنها سلام رساند. پس تکليف تو آن است که چون شمس تابان صبح جمعه از افق ظلمت شب طالع شد، پس از اداي نافله ى فجر ونماز صبح ورعايت اعمال وآداب ونکات ودقايقي که سابقا ذکر شد، موافق دستور العملي که سادات دنيا وآخرت تو قرار داده اند، رفتار نمائي وآداب ورسومات وسنن وواجبات ومستحبات ودعوات واذکار وزيارات وقرائات واوراد وصلوات وتحيات وغيرها که از اهل بيت معصومين (سلام الله عليهم اجمعين) رسيده که بايد قبل از نماز صبح وبعد از نماز صبح، وقبل از نماز ظهر وبعد از آن، وقبل از عصر وبعد از آن، وهنگام غروب آفتاب بخواني وعمل نمائي موافق شرايط وآدابي که مقرر فرموده اند عمل کني. ودر تمام اين موارد بلکه اکثر اوراد ودعوات واذکار وتحيات خود را قرار دهي که صلوات بفرستي به محمد وآل محمد (صلي الله عليه وعليهم) عموما وبه حضرت صاحب العصر والزمان (ارواحنا فداه) خصوصا. واين حقير مجملي از آداب جمعه را در طي تکاليف آتيه ذکر خواهد نمود، فتربص. پس خوب است بعد از نماز فجر ابتدا به اين شهادت وصلوات نمائي که مشتمل بر مضامين عاليه وعبارات واشارات فائقه ى رائقه است، شايد کمتر دعائي مشتمل بر اين قسم مضامين لامعه ومطالب جامعه باشد. واين دعا را مجلسي (قدس سره) در (صلاة بحار) نقل کرده از اصلي قديم وکتابي عتيق از مولفات علماء عظام که چون نماز فجر را ادا نمودي در روز جمعه، ابتدا کن به اين شهادت، آنگاه به صلوات بر محمد وآل محمد (صلي الله عليهم اجمعين) وابداي آن اين است:
اللهم انت ربي ورب کل شيي ء وخالق کل شيي ء آمنت بک وبملائکتک وکتبک ورسلک وبالساعة والبعث والنشور...
چون دعا بسيار طولاني است ترک آن نموده، هر که خواهد رجوع به آن کتاب نمايد. ابتداي آن شهادت است تا آنجا که مي گويد:
اللهم اکتب شهادتي هذه...
بايد چون بدين موضع رسد متوجه شود که با کي سخن مي گويد وچه گفتي که بايد ثبت وضبط در دفتر الهي شود. مبادا مبادا از روي حرکت زبان وعدم اطلاع چنان باشدکه مورث زيان تو است. بعد از آن توجه واقبال است به محمد وآل محمد (صلي الله عليهم اجمعين). بعد از آن شهادت به رسالت حضرت رسالت پناهي وآل او است به تحيات نامتناهي مفصلا، ونفرين بر دشمنان ايشان تا عبارت (انک الواحد القهار)، پس از آن توجه تامه است به سوي امام عصر وناموس دهر (ارواح العالمين فداه)، ومستعد دعا وسلام وصلوات بر آن حضرت گرديدن که مي گوئي:
اللهم وکن لوليک في خلقک وليا وحافظا وقائدا...
بعد از آن نفرين، دشمنان ايشان، بعد از آن صلوات وسلام ودرود فرستادن به تمام انبياء واوصياء وبر ازواج وذريات وتابعان ايشان، از مومنين ومومنات ومسلمين ومسلمات، پس از آن به ملائکه وتمام مطيعان حضرت باري تعالى، پس قريب به ختم دعا است، ختم مي شود به صلوات، چون دعا به نهايت رسيد، بايد در صورت قدرت هزار مرتبه بگوئي:
اللهم صل علي محمد وآل محمد وعجل فرجهم.
پس صد مرتبه بگوئي:
صلوات الله وملئکته...
پس از آن، بخواني بعض اذکار واوراد ودعواتي که قبل از نماز صبح بايد بخواني، چنانکه مذکور خواهد شد.

نوشتن دیدگاه