- در اسنادهاى بسيار زياد، از موضوع روز غدير بلفظ- نصب- تعبير شده.
در ص 105 جلد 1 از قول عمر بن خطاب ذكر شد كه: "نصب رسول الله عليا علما" رسول خدا صلى الله عليه و آله على را بطور نمايان منصوب داشت و فرمود:...، و در ص 11 جلد 1 "در مناشده على عليه السلام در عهد خلافت عثمان" مذكور شد: " فامر الله نبيه.... و ان ينصبنى للناس بغدير خم " و مامور گشت "پيغمبر صلى الله عليه و آله" كه مرا در غدير خم براى مردم بولايت منصوب فرمايد.. و در گفتار ديگر آنجناب در روايت عاصمى "بطوريكه خواهد آمد": " نصبنى علما "، و در ص 64 همين مجلد است از امام حسن- سبط- عليه السلام: " اتعلمون ان رسول الله نصبه يوم غدير خم ": يعنى: آيا آگاهيد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نصب فرمود او "على عليه السلام" را در روز غدير خم؟ و در ص 67 از عبد الله بن جعفر: " و نبينا قد نصب لامته افضل الناس و اوليهم و خيرهم بغديرخم "، يعنى: و پيغمبر ما صلى الله عليه و آله بتحقيق نصب فرمود براى امتش برترين مردم و سزاوارترين آنها و بهترين آنها را در غديرخم.. و در ص 78 از قيس بن سعد: " نصبه رسول الله بغدير خم "، يعنى: نصب فرمود او را رسول خدا صلى الله عليه و آله در غديرخم، ذكر شده.
 در ص 96 از ابن عباس و جابر: امر الله محمدا ان ينصب عليا للناس فيخبرهم بولايته. يعنى: امر فرمود خدا، محمد صلى الله عليه و آله را كه نصب نمايد على عليه السلام را براى مردم، و خبر دهد آنها را بولايت او. و در ص 116 از ابى سعيد خدرى: " لما نصب رسول الله عليا يوم غديرخم فنادى له بالولايه ". يعنى: چون رسول خدا صلى الله عليه و آله نصب فرمود على را در روز غدير خم، پس ولايت او را علام داشت، ثبت گرديده.
اين لفظ "نصب" ما را آگاه ميسازد بايجاد مرتبه براى امام عليه السلام در آنروز "غديرخم" كه قبل از آنروز چنين مرتبه براى آنجناب شناخته نشده، و اين مرتبه غير از محبت و نصرت است كه نزد همه معلوم بوده و براى هر فردى از افراد مسلمين ثابت بوده، و استفاده معناى خاص "اولويت" از كلمه نصب بر مبناى شايع بودن استعمال آن در برقرارى حكومتها و تثبيت ولايات قابل ترديد نيست چه، "مثلا" گفته ميشود: پادشاه، زيد را بر فلان منطقه و ولايت بعنوان والى نصب كرد، و در چنين موردى "از كلمه نصب" نميتوان احتمال داد كه: او را بعنوان رعيت بودن يا محب، يا ناصر، يا محبوب، يا منصور نصب نمود- همانند و مساوى با آنمعنى كه بافراد مجتمع كه زير سيطره و امر آن پادشاهند شامل است.
مضافا بر اينكه اين لفظ "نصب" در طرق متعدده حديث مقرون بلفظ ولايت ذكر شده و يا در دنبال آن تصريح شده كه: نصب او براى مردم- يا- براى امت صورت گرفته، و با اين خصوصيات خواهيد دانست كه مرتبه ثابت شده براى او همان حاكميت مطلقه است، بر همه امت، و اين همان معناى امامت است كه ملازم با اولويتى است كه مدعى و معتقد ما است در معنى مولى، و اين معنى از لفظ ديگر ابن عباس كه در ص 98 ج 1 و ص 93 همين مجلد گذشت استفاده ميشود آنجا كه گويد: چونكه به پيغمبر صلى الله عليه و آله امر شد على عليه السلام را برقرار نمايد در مقاميكه خود در آن قائم است.
و سخن رسول خدا صلى الله عليه و آله كه در ص 12 ج 1 گذشت باين معنى كه مراد ما است تصريح دارد كه: خداى عز و جل امر كرده كه امام و پيشواى شما را منصوب نمايم، و آنكه را كه بعد از من وصى من و خليفه من است و آنكسى را كه خداى عز و جل در كتاب خود طاعت او را واجب فرموده و طاعت او را همدوش طاعت من ساخته و شما را امر بولايت او فرموده. و سخن پيغمبر صلى الله عليه و آله كه در ص 90 گذشت كه: همانا خداوند بتحقيق نصب فرموده است او "على عليه السلام" را براى شما ولى و امام و واجب ساخته طاعت او را بر هر كس، حكم او نافذ و سخن او مطاع است.

نوشتن دیدگاه