مرحوم قمى در تفسيرش مىنويسد: در آخرين روز از ايام تشريق سوره «إذا جاء نصرُاللّهِ والفتح» نازل شد.(90) به دنبال آن، پيامبراكرم صلىاللهعليهوآله فرمود: به مرگ خودم خبردار شدهام. آنگاه فرمود كه مردم براى نماز در مسجد خيف جمع شوند.
پس از اجتماع مردم، حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و فرمود: «خداوند خير و بركت عنايت فرمايد به كسى كه سخن مرا بشنود و آن را خوب حفظ كند و به كسانى كه آن را نشنيدهاند، برساند. چه بسا كسى حامل فقه است ولى فقيه نيست و چه بسا حامل فقهى، فقه را براى كسى كه فقيهتر از او مىباشد، حمل مىكند. بدانيد كه قلب هر مسلمانى در سه چيز خيانت نمىكند: اخلاص عمل براى خدا، نصيحت ائمه مسلمين، و لزوم همراهى با جماعت مسلمين. همانا مؤمنان باهم برادرند و خونهايشان ضامن همديگر است و ضعيفترين آنها براى عمل به عهد و پيمانها تلاش مىكند و در مقابل دشمنان متحد و همپيمان هستند.
اى مردم! من دو چيز در ميان شما باقى مىگذارم كه اگر بدان تمسّك بجوييد هيچگاه گمراه و خوار نمىشويد. كتاب خدا و عترتم، اهل بيتم را. به راستى كه خداى لطيف و خبير به من خبر داده است كه آنها هرگز از هم جدا نخواهند شد تا هنگامى كه در حوض بر من وارد شوند...(91)
آن حضرت در منى باقى ماند تا رمى جمرات را انجام داد و سپس به سوى أبطح در مكه حركت و در آنجا اقامت كرد.(92)
ايراد خطبه در مسجد خَيف
- بازدید: 1385