واقدى از دو طريق از عمروبن يثربى و از عبدالله بن عباس روايت كرده است كه رسول خدا بعدازظهر روز يازدهم كه بعد از عيد قربان بود، در منى در حالى كه بر قصواء سوار بود، خطبه ايراد كرد و قمى در تفسيرش مىنويسد: آن حضرت در منى بعد از حمد و ثناى خدا فرمود: «اى مردم! سخنان مرا بشنويد و خوب به خاطر بسپاريد؛ زيرا ممكن است كه بعد از امسال ديگر مرا نبينيد.
... سپس فرمود: آگاه باشيد كه من دو چيز در ميان شما به يادگار گذاشتهام كه اگر به آن دو تمسك بجوييد، هيچگاه گمراه نمىشويد: كتاب خدا و عترتم، اهل بيتم را. به درستى كه خداى لطيف و خبير مرا آگاه كرده است كه اين دو هيچگاه از هم جدا نمىشوند تا اينكه در حوض كوثر بر من وارد مىشوند. آگاه باشيد كه هركس به آن دو چنگ بزند، نجات پيدا مىكند و هركس با آن دو مخالف كند، هلاك مىشود. آيا پيام الهى را ابلاغ كردم؟ مردم گفتند: آرى. فرمود: خدايا تو شاهد باش.
سپس فرمود: بدانيد كه به زودى افرادى از شما در حوض بر من وارد مىشوند، اما از من دور گردانيده مىشوند. پس مىگويم: خدايا اينها اصحاب من هستند، ولى گفته مىشود: اى محمد، اينها بعد از تو بدعتگذارى كردند و سنّت تو را تغيير دادند. پس من هم مىگويم: از رحمت خدا دور باشند، از رحمت خدا دور باشند.»(89)
خطبه منى
- بازدید: 1655