در عده اى از روايات كه اهل سنت و شيعه آن را نقل كرده اند، مى بينيم كه ابوبكر مى گويد: فدك مال رسول خدا نبود، بلكه از بيت المال بوده است و پيامبر آن را در تجهيز قوا، مصرف مى كرده است [ معجم البلدان: ماده ى فدك. فتوح البلدان: 238. جامع الاصول: 10/ 386. سيره ى حلبى: 3/ 486. وفاء الوفا: 2/ 157. سنن كبرى: 6/ 301. ]
به اين استدلال دقت كنيد. آيا اين كلام بر خلاف اجماع امت نيست؟! آيا بر خلاف كلام پيامبر نيست؟! در آنجا كه عمر در زمان حيات رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم درباره اموال بنى نضير مى گويد: چرا آن را تقسيم نمى كنيد؟! حضرت فرمود: آنچه را كه خدا مخصوص من قرار داده است، به ديگران نخواهم داد [ مغازى واقدى: 1/ 377. ]
آيا اين تعبير پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم با بيت المال بودن سازگارى دارد؟! و در صفحات قبل، كلمات بزرگان اهل سنت را آورديم كه تصريح مى كردند، فدك مال پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم بوده است، و علاوه بر همه ى اينها وزير خليفه ى اول خود تصريح مى كند: كه خداوند آن را مخصوص پيامبر قرار داده است [ صواعق. 22. ] و بالاخره اينكه «فى ء»، مخصوصا «فدك» مخصوص پيامبر بوده است، در بين شيعه و سنى هيچ اختلافى در آن نيست و حتى اهل سنت نيز از اين كلام خليفه، اعراض كرده اند [ سقيفه. 106. ]
انما هى طعمه اطعمينها اللَّه فى حياتى [فتوح البلدان: 38. شرح ابن ابى الحديد: 16/ 218. كنزل العمال: 3/ 130. تاريخ المدينه المنوره: 1/ 198. ]
دليل ديگرى كه خليفه اول به آن تمسك مى كند، روايتى است كه مى گويد: از پيامبر شنيدم كه فرمود:
«فدك رزقى است كه خداوند به من در طول زندگى عطاء كرده است و هر گاه از دنيا رفتم مال مسلمين خواهد شد.»
در اين روايت خليفه قبول مى كند كه فدك را خداوند به پيامبر عنايت كرده و مال پيامبر است، تنها چيزى كه هست هر گاه پيامبر از دنيا رفت، فدك مال مسلمين خواهد شد.
تناقض گوئى؛ در روايت قبل، خليفه مى گويد: مال پيامبر نيست. در اينجا مى گويد: فدك مال پيامبر است. و هر دو را نيز نسبت به پيامبر مى دهد، كداميك از اين نسبتها درست و صحيح و كدام غير واقعى است؟ و كدام كلام را پيامبر فرموده است؟! و اگر اضطراب در نقل، موجب ضعف روايت شود، تناقض گوئى در نقل، چگونه موجب ضعف نخواهد شد؟ و آيا به ذهن نمى آيد كه هيچيك از اين دو كلام، از پيامبر نباشد...؟!

نوشتن دیدگاه