(يص) از اعظم و افضل القاب اطياب ام الائمة الانجاب محدثه بفتح دال است و اين درجه ساميه و رتبه نامية بعد از مقام نبوت و امامت مخصوص او است و محدثه اسم مفعولست يعنى حديث كرده شده لابد محدثه محدثى را لازم است و نبى و وصى و فاطمة با جبرئيل حديث مى گفته اند و مى شنيدند سخنان او را و در مجمع البحرين در معنى محدثين فرموده يحدثهم الملائكه و فيهم جبرئيل من غير معاينه)
و در كافى و بصائر الدرجات از حضرت صادق در وصف محدث فرمود آواز ملك را مى شنود و او را نمى بيند راوى عرض كرد اصلحك الله چگونه مى داند آواز ملك است فرمود بوى سيكنه و وقارى عطا مى شود كه از آن مى داند محدث ملك است، على اى حال اين لقب نبيل كه مكرر بزبان رسول خدا و ائمه هدى (ع) جارى شده بر لقبهاى ديگر مزيت دارد و از كمال علم آن مخدره خبر مى دهد و حديث مصحف فاطمه خود كافى بمقصود است و يك جزء حديث مروى در كافى در باب مصحف فاطمه بدين گونه است در روايت حماد بن عثمان كه حضرت صادق عليه السلام فرمود (فارسل اليها ملكا يسلى عنها و يحدثها قشكت ذلك الى اميرالمؤمنين فقال لها اذا احست بذلك و سمعت الصوت قولى لى فاعلمته بذلك فجعل اميرالمؤمنين يكتب كلما سمع حتى اثبتت من ذلك مصحفا قال ثم قال اما انه ليس
فيه شيئى من الحرام والحلال وليكن فيه علم ما يكون) و در حديث (بصائر) تصريح باسم جبرئيل دارد بدين گونه (و كان جبرئيل يأتيها فيحسن عزاها على ابيها و يطيب نفسها و يخبرها عن ابيها و مكانه و يخبرها بما يكون بعدها فى ذرتيها و كان على عليه السلام يكتب ذلك فهذا مصحف فاطمه (ع)
و در (علل الشرايع) از حضرت صادق عليه السلام مرويست كه فرمود فاطمه را محدثه ناميدند براى اينكه ملائكه از آسمان بروى نازل شده ندا مى كردند او را چنانكه مريم را ندا مى كردند و مى گفته اند يا فاطمه ان الله اصطفاك و طهرك على نساء العالمين پس فاطمه با ايشان حديث مى كرد و ايشان با فاطمه حديث مى كردند حتى شبى آن مخدره از ملائكه سؤال كرد آيا مريم افضل زنان عالميان نيست عرض كردند مريم افضل زنان عالم خود بود و خداوند سبحان ترا سيده ى زنان عالم او و عالم خودت بلكه سيده ى زنان اولين و آخرين قرار داده است و همين مضمون را طبرى امامى در كتاب دلائل الامامه آورده و فاطمه زهرا همچنان كه محدثه بفتح بود محدثه بكسر هم بود در رحم مادر تكلم مى كرد و براى مادرش حديث مى نمود.
بضعة المصطفى عقيلة وحى     كابيها الهها او حاها
شجر اثمرت بواحدة     و اكتفت من ثمارها احداها
ثمر واحد و فيه ثمار     انما الصيد كلها فى فراها
ام آل الرسول عصبتهم     هى لولا هالم يكن آل طه
انزل الله فى زمان قليل     مصحفا كاملا بروح حواها
دقت من اول الرضاع علوما     من ابيها و ذقها من شفاها
ولقد قلت انها علمت     آخر الكائنات من مبداها
كيف قالت لبلعها فاسئلن     كل ما قديرى و مالا يراها
كل من يجتنى ثمار علوم     انا ها امها و ها مجتناها
انا ها امها و ها مجتناها     انا ها امها و ها مجتناها
اين بيست لقب كه در اينجا بنحو ايجاز شرح داده شده و صاحب ناسخ در القاب آن مخدره چنين آورده است اقتفا بمناقب ابن شهر آشوب نموده گويد اما اسماء و القاب آنحضرت فاطمه البتول الحصان الحره السيده العذراء الحوراء المباركه الطاهره الزكيه الراضيه المرضيه المحدثه مريم الكبرى الصديقه الكبرى و در آسمان حضرتش را النوريه السماويه الحانيه گويند الصديقه بالاقوال والمباركه بالاحوال الطاهره بالافعال الزكيه باالعداله والمرضيه بالمقاله والراضيه بالدلاله المحدثه بالشفقه الحره باالنفقه والسيده بالصدقه البتول فى الزمان الزهراء بالاحصان النوريه بالشاهده السماويه فى العباده الحانيه بالزهاده العذراء بالولاده الزاهده الصفيه العابده الرضيه المرضيه المتهجده الشريفه القانته العفيفه سيده النسوان و حبيبه حبيب الرحمن المتحجبه عن خزان الجنان ثمره النبوه ام الائمه زهره فؤاد شفيع الامه الزهراء المحترمه الغره المحتثمه المكرمه تحت قبه الخضراء الانسيه الحوراء وارثه سيد الانبياء قرينه سيد الاوصياء راحه روح المصطفى حامله البلوى من غير جزع و لا شكوى صاحبه شجره طوبى و من انزل فى شانها و زوجها و اولادها هل اتى المنعوته فى الانجيل الموصوفه بالبر والتجيل دره صاحب الوحى والتنزيل جدها الخليل مادحها الجليل خادمها جبرئيل
جده سادات اعلى رتبه مفتاح تجات     افتخار طيبين بانوى قصر طيبات
زبده نسوان مهين بانوى خيل طاهرات     آنكه غير از وى نباشد در تمام ممكنات
دخت دلبند نبى روح ولى ام الامام     ماه برقع دار خورشيد رخ زيباى او
پرده دارى آفتاب از پرتو سيماى او     لؤلؤ درياى وحدت گوهر والاى او
گر على بن ابى طالب بند همتاى او     بود يكتا چون خدا قل و دل خيرالكلام
بوالبشر اندر نتاج خود نيابد دخترى     فخر دارد از چنين دختر چه حوا مادرى
فلك مستورى نخواهد يافت چون او لنگرى     آنكه بر سادات دنيا جمله دارد برترى
از بناى خلقت امكان الى يوم القيام     خلقت آباى علوى را وجود او سبب
امهات سفلى از ادارك فيضش منتجب     از ميان دفتر اشيا است فردى منتخب
از جلال و جاه و قرب و عزت و اصل نسب     و ز كمال و عزت و تفضيل اجلال مقام
شخص وى كز ماسوى باشد وجودى بى مثال     شد محل مهبط نور ظهور لايزال
داد زنجير نبوت با ولايت اتصال     گشت طالع زان فروغ مشرق عين كمال
يازده خورشيد تابان يازده ماه تمام     فخر مريم بود ز يك عيسى بافراد بشر
يازده عيسى شد از زهرا بعالم جلوه گر     كزدم هر يك دو صد عيسى ز لطف دادگر
موسم احياى موتى زندگى گيرد ز سر     روز انشاء لحوم و وقت ايجاد عظام
دريم عفت هزاران همچه مريم را معين     ساره اندر خاك سارى قصر قدر شرامگين
هاجر اندر خرمن شرم عفافش خوشه چين     روفته صف النعالش آسيه با آستين
از ظهور جاه و عزت و زوفور احترام     حضرت ام الائمه فاطمه ركن وجود
مصدر خلقت زلال منبع بحر وجود     معنى عصمت كمال رحمت حى ودود
علت اشياء غرض از هستى بود نبود     ذخر ابناء مكرم فخر آباء عظام
با چنين قدر و مكان و رفعت و جاه جلال     اى دريغ از كوكب عمرش كه از فرط ملال
همچه مهر افتاد اندر عقده رائس زوال     در جوانى از جهان بنمود روى ارتحال
جانب دار بقا از صدمه قوم ظلام     بعد باب كامياب خويش با اندوه رنج
روز عمر خويش را سر برد تا هفتاد و پنج     ليك هر روزش چه سالى بود از رنج شكنج
ناله عجل وفاتى داشت با صد سوز رنج     زندگانى گشت بر حال عزيز وى حرام
گشت تا قلب وى از داغ پيمبر شعله ور     از نسيم راحت دنيا نشد خرم دگر
هر نفس مى زد غمى از نو بقلبش نيشتر     با وجود آنكه پيغمبر زقرآن بيشتر
داشت اندر احترامش وقت رحلت اهتمام     چون به بستر اوفتاد آن سر و گلزار محن
كرد روى عذرخواهى با جناب بوالحسن     كاى پسر عم كن بخل از مرحمت تقصير من
الفراق اى مونس جان وقت آن شد از بدن     مرغ روحم پر زند در روضه ى دارالسلام
پس حسن را در بغل بگرفت با حال فكار     گريه بر حال حسين بنمود چون ابر بهار
از براى زينب و كلثوم قلب داغ دار     از براى كربلا بگريست قدرى زار زار
پس سپرد اطفال خود را بر پسر عم گرام     با دل پر خون زجور محنت آباد جهان
مروغ روحش بال بگشود از جهان سوى جنان     شد بخاك تيره در شب نازنين جسمش نهان
برد ارث ماتم وى زينب بى خانمان     از وطن در كوفه ى و از كوفه ويران بشام

نوشتن دیدگاه