اينكه نور دندان آن معصومه است به جهت ملائكه در بهشت امّا نور جمال آن حضرت به جهت اهل اين دنيا، به حدى بود كه روزى سه مرتبه در و ديوار مدينه به نور آن مظلومه منوّر مى شد. چنانچه در «بحار» از «علل الشّرايع» نقل فرموده كه از حضرت صادق (عليه السلام) پرسيدند: چرا زهراء را زهرا ناميدند؟ فرمود: به جهت آنكه روشنى مى داد براى اميرالمؤمنين (عليه السلام) روزى سه مرتبه: يكى وقت نماز صبح در حالتى كه مردم در فراش بودند نور سفيدى [ بعضى از علماء مانند سيد جزائرى و صاحب «لمعة البيضاء» تحقيقاتى در خصوص اختلاف اين انوار كرده كه اين مختصر جاى آن را ندارد و چون فرمايش سيد جزائرى رحمه اللَّه مختصرتراست از اين جهت آن را ذكر مى نمائيم:
سيّد جزائرى رحمه اللَّه بعد از نقل اين حديث شريف مى فرمايد: شايد طالب باشى وجه اختصاص اين نورها را به اين اوقات، پس مى گوئيم: جايز است وجه او اين باشد كه نور سفيد داخل مى شد بر آنها در وقت صبح در حالتى كه آنها خواب بودند، به جهت آنكه برطرف شود از آنها باقى مانده تاريكى شب، پس برخيزند و نماز صبح را به جا آورند و سزاوار است اينكه نور آن حضرت مخالف باشد با نور اوّل آفتاب، تا اينكه اشتباه نشود بر مردم نور صورت حضرت با نور آفتاب، به جهت آنكه نور اوّل آفتاب زرد است. و امّا وقت نصف النهار چون نور آفتاب سفيد است، از اين جهت نور آن حضرت زرد بود به جهت آنكه اشتباه به نور آفتاب نشود. ديگر به جهت آنكه اين نور، نور خوف است زيرا كه وقت زوال درهاى آسمان گشاده مى شود و ملائكه نظر مى كنند به سوى زمين و نور خوف زرد است. و امّا در آخر روز، پس اين نور محبّت و شكر است بر اداء فرائض، همچنان كه ظاهر مى شود از فرمايش حضرت كه در حديث مى فرمايد: « فرحاً و شكراً للّه عزّ و جلّ» و نور محبّت قرمز است انتهى.
اللّمعة البيضاء: ص 108، انوار نعمانيه: 1/ 71- 72. ] داخل حجرات مدينه مى شد به قسمى كه سفيد مى شد ديوارهاى آنها، پس تعجّب مى كردند از اين نور و مى آمدند خدمت پيغمبر (صلى اللَّه عليه و آله) و سؤال مى كردند از آنچه ديده بودند.
حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) آنها را مى فرستاد به خانه ى فاطمه (عليهاالسلام) پس مى ديدند آن حضرت در محراب عبادت نشسته و نماز مى خواند و نور از محراب و جمال آن حضرت ساطع است، پس آگاه مى شدند كه آن نور، نور فاطمه است. و يكى وقت نصف النّهار كه چون مهيّا و مشغول نماز مى شد نور زردى از آن حضرت ساطع و داخل حجرات مردم مى شد كه جامِه ها و رنگ هاى آنها زرد مى شد ، پس مى آمدند خدمت پيغمبر (صلى اللَّه عليه و آله) و سؤال مى كردند از آنچه ديده بودند. حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) آنها را فرستاد به خانه ى فاطمه (عليهاالسلام) پس مى ديدند كه در محراب عبادت ايستاده و نور زردى از آن حضرت ساطع است ، پس مى فهميدند كه آن نور از حضرت فاطمه بوده. و ديگر وقت شام كه مى شد صورت مبارك آن حضرت قرمز مى شد و روشنى قرمزى از جمال آن حضرت ظاهر مى شد از جهت فرح و شكر آن حضرت براى خداوند عزّ و جلّ، و اين نور قرمز داخل حجرات قوم مى شد و ديوارهاى آنها قرمز مى شد، پس تعجّب مى كردند و مى آمدند خدمت حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) ، حضرت آنها را مى فرستاد به خانه ى فاطمه (عليهاالسلام) پس ملاحظه مى كردند كه نشسته و مشغول تسبيح و حمد الهى است و نور قرمزى از جمال آن حضرت ساطع است، پس آگاه مى شدند كه آن نورى كه ديدند از جمال آن معصومه بوده [ علل الشرايع: ص 180. ] خوب فرموده شاعر عرب:
خَجِلاً [ صاحب «لمعة البيضاء» از «كشف الغمّه» مطلبى نقل مى فرمايد كه ترجمه ى آن اين است: حكايت كرد براى من «السيّد تاج الدّين محمّد بن نصر العلوى» اينكه بعضى از واعظها حكايت كرد فاطمه را و مزاياى او را و اينكه خداوند از هر فضيلتى درجه ى اعلاى آن را به آن معصومه كرامت فرموده و ذكر نمود پدر فاطمه و شوهر و فرزندانش را.
پس واعظ به طرب آمد و اين دو فرد شعر عربى را خواند كه «خجلاً من نور...» پس بسيارى مردم جامه هاى خود را چاك زدند و اوصاف آن حضرت باعث گريه و زارى و فرياد آنها گرديد.
كشف الغمّه: 1/ 464- 456، اللّمعة البيضاء: ص 47. ] مِنْ نُورِ طَلْعَتِها++ تَتَوارى الشَّمْسُ بِالشَّفَقِ و َ حَياءً مِنْ شَمائِلِها++ يَتَغَطّىَ الْغُصْنُ بِالْوَرَقِ خورشيد اگر تو روى نپوشى فرو رود++ گويند دو آفتاب نگنجد به كشورى

نوشتن دیدگاه