قل لا أسئلكم عليه أجرا الا المودة فى القربى [شورى آيه 23.]
«اى پيامبر (ص) بگو من براى انجام رسالتم، پاداشى از شما نمى خواهم مگر محبت و اظهار دوستى با خويشان نزديكم.»
اين آيه شريفه به اجماع شيعه و سنى در شأن اهل بيت عصمت و طهارت و از جمله حضرت زهرا (ع) نازل شده است. [گفتار علامه امينى فاطمة الزهراء ص 25.] بعد از نزول اين آيه از پيامبر (ص) سوال شد اى رسول خدا (ص)! خويشان نزديكت كه مودت و دوستى آنان بر ما واجب است چه كسانى
هستند؟ حضرت در جواب فرمود: «على، فاطمه و دو فرزند آنها حسن و حسين (عليهم السلام)» [تفسير الدر المنثور ج 6 ص 7- ذخائر العقبى ص 25- صواعق المحرقه ص 101- احياء الميت ص 8- تفسير فرات ابى ابراهيم ص 150 نور الابصار شبلنجى ص 101 مجمع الزوائد ج 7 ص 103 و ج 9 ص 168- مناقب ابن مغازلى ص 309.]
«محمد بن ادريس شافعى»- رحمه الله- پيشواى شافعيان در اين باره چنين سروده است:
يا آل بيت رسول الله حبكم فرض من الله فى القرآن أنزله
يكفيكم من عظيم الفخر أنكم من لم يصل عليكم لا صلاة له
اى اهل بيت رسول خدا! دوستى شما واجبى است كه خداوند در قرآن نازل فرموده
در عظمت افتخار شما همين بس باد كه هر كس بر شما درود نفرستد نمازش باطل است
[ديوان امام شافعى ص 72- نور الابصار ص 104. تمامى مذاهب فقه اسلامى متفقند كه هر كس در تشهد نماز «اللهم صل على محمد و آل محمد» را نگويد يا آن را ناقص بگويد و آل محمد را ذكر نكند نمازش باطل است منظور امام شافعى نيز همين است درباره رواياتى كه در اين زمينه اهل سنت روايت كرده اند رجوع شود به سنن دارقطنى ص 136- ذخائر العقبى ص 19- الصواعق المحرقه ص 88- سنن بيهقى ج 2 ص 379.] .
