مرحوم علامه سيد عبدالحسين شرف الدين مى نويسد: تمامى اهل قبله حتى خوارج متفقند كه پيامبر (ص) براى مباهله از زنها كسى جز پاره تن خود زهرا (ع) را فرانخواند، و از فرزندان جز دو نوه اش حسن و حسين (ع) و از جانها جز برادرش را كه موقعيتش به او مانند
موقعيت هارون به موسى بود و در اين معنى كسى ديگر از جهانيان با آنها شريك نيست. [رجوع كنيد به صحيح مسلم ج 7 ص 120- مسند احمد حنبل ج 1 ص 185- سنن ترمذى ج 4 ص 293 مستدرك حاكم ج 3 ص 150- اسباب النزول واحدى ص 68.]
شگفتا چه نيكوست! هر كس به ترس و وحشت عجيبى كه براى بزرگان و نمايندگان دينى و دنيايى نجران ايجاد شد بنگرد و دقت كند درمى يابد كه محمد (ص) و آل او را شكوهى است خدايى كه چشمها را خيره مى كند و آنان را عظمتى است روحانى كه همه را در مقابل خود به خضوع وامى دارد. [كلمه الغراء فى تفضيل فاطمة الزهراء ص 7/ 8.]
بعدها در محل انجام مباهله در مدينه مسجدى بنا گرديد كه تاكنون به عنوان يادگار نزول آيه شريفه و يادآور واقعه و فضيلت اهل بيت محل تردد و عبادت پيروان اسلام است. [نگاه كنيد به تصوير شماره 10.]

نوشتن دیدگاه