فاطمه زهرا (عليهاالسلام) با تمامى توان به مبارزه خود براى احقاق حقوق از دست رفته اهل بيت پرداخت. زهرا (ع) با بينشى عميق و آگاهانه دريافته بود كه در آينده خسارتهاى سنگينى به خاطر انحراف رهبرى متوجه اسلام و مسلمانان خواهد شد و شايد اين اندوه و رنج بيش از تمامى مصيبتها و ستمهايى كه بر او رفته بود عمق جانش را مى گداخت و خرمن اميدش را به خزان پاييزى غم انگيزى مبدل مى ساخت. او دريافته بود كه اگر چرخ حادثه اينگونه بچرخد ديرى نخواهد پاييد كه سنتهاى جاهليت در نقاب دلفريب مذهب ظاهر خواهد شد. رجعت دوباره بسوى گذشته تيره آغاز و احياء ارزشهاى اشرافيت جاهلى پديدار مى شود، و فاسدترين عناصر جاهلى چون بنى اميه با نام اسلام بر مردم حاكميت خواهند يافت. آخر پدرش بار گران رسالت را سالها با سختى و تلاش بر دوش كشيد، رنجها برد. دشتهاى سوزان را درنورديد و در سخت ترين نبردها براى اسلام عزيز مقاومت كرد و بهترين يارانش در اين راه شهيد شدند. شوهرش على (عليه السلام) چه در ميدانهاى نبرد و چه در صحنه هاى ديگر براى اسلام رنج فراوان برد. همه اين تلاشها و ايثارها براى حاكميت اسلام راستين و بسط قسط و عدل و داد بود كه تنها در سايه پرچم امامت ادامه آن ممكن بود. فاطمه (عليهاالسلام) به از دست دادن موقعيت ظاهرى اجتماعى على (ع) در مسئله ى خلافت نمى انديشيد. مگر خلافت و پست و مقام ظاهرى چه تاثيرى در زندگى رفاهى و مادى اين خانواده داشت؟
فاطمه (ع) به امانتى الهى مى انديشيد كه در غدير خم رسما به عهده على (ع) و خاندانش واگذار شده بود؛ او نگران اداء امانت و در پى انجام وظيفه شرعى و دينى اش بود و براى بازگرداندن خلافت به مسير اصليش از همان روزهاى آغازين مبارزه مسالمت جويانه اى را آغاز كرد.
به نوشته ابن قتيبه دينورى: على (ع) شبانه فاطمه (ع) را سوار بر چارپا مى كرد و به مجالس انصار مى برد تا آنان را به يارى طلبد. انصار نيز پاسخ مى دادند اى دختر رسول خدا (ص)! بيعت ما با اين مرد تمام شده است اگر شوهرت و پسر عمت قبل از ابوبكر نزد ما مى آمدند ما از او روى گردان نبوديم. على (ع) مى فرمود: آيا بايستى پيكر پيامبر (ص) را در خانه اش رها مى كردم و او را دفن نكرده براى جانشينى اش با مردم به جدال مى پرداختم؟! [الامامه و السياسه ص 20.]

نوشتن دیدگاه