ثُمَّ الْتَفَتَتْ (ع) اِلى اَهْلِ الْمَجْلِسِ وَ قالَتْ: سپس فاطمه (س) رو به اهل مجلس كرد و فرمود:
اَنْتُمْ عِبادُ اللّهِ نَصْبُ اَمْرِهِ وَ نَهيِهِ: شماييد اى بندگان خدا اى بندگان خدا مسئولان امر و نهى او مسئولان امر و نهى او و َ حَمَلَةُ دينِهِ وَ وَحْيِهِ: و حاملان دين و وحى او، و َ اُمَناءُ اللّهِ عَلى اَنْفُسِكُم: و نمايندگان خدا بر خويشتن و َ بُلَغاؤُهُ اِلَى الْاُمَم: و مبلّغان او به سوى امّتها و َ زَعيمُ حَقٍّ لَهُ فيكُم: و رهبر حق الهى در ميان شما و َ عَهْدٍ قَدَّمَهُ اِلَيْكُم: و (قرآن) عهد خدا كه تقديم كرده آن را به شما و َ بَقِيَّةٍ اِسْتَخْلَفَها عَلَيْكُم: و آثارى كه جانشين گرداند شما را بر آنها ، كِتابُ اللَّهِ النّاطِق: يعنى كتاب اللَّه ناطق و َ الْقُرْانِ الصّادِق: و قرآن صادق و َالنُّورِ السّاطِع: و نور تابان و َ الضّياءِ اللّامِع: و روشنايى رخشان؛ بَيِّنَةٌ بَصائِرُهُ: كتابى كه آشكار است دلايلش مُنكَشِفَةُ سَرائِرُهُ: و قابل كشف است اسرارش مُتِجَلِّيَةُ ظَواهِرُهُ: و پُر نور است ظواهرش مُغْتَبَطٌ بِهِ اَشْياعُهُ: و افتخار مى كنند به آن پيروانش ، قائِدٌ اِلَى الرِّضْوانِ اَتْباعُهُ: و به بهشت رضوان رهنمون است عاملان را ، مُؤَدٍّ اِلَى النِّجاةِ اسْتِماعُهُ: و به ساحل نجات مى رساند شنوندگان را؛ بِهِ تُنالُ حُجَجُ اللَّهِ الْمُنَوَّرَةُ: با آن مى توان رسيد به دلايل روشن و نورانى و َ عَزائِمُهُ الْمُفَسَّرَةُ: و واجبات تفسير شده، و َ محارِمُهُ الْمُخَدَّرَةُ: و محرّمات تشريح شده، و َالْبَيِّناتُهُ الْجالِيَةُ: و دلايل روشن و آشكار آن و َ بَراهينُهُ الْكافِيَةُ: و براهين كافى آن و َ فَضائِلُهُ الْمَنْدُوبَةُ: و فضايل مستحبى آن و َ رُخَصُهُ الْمَوْهُوبَةُ: و رخصتهاى اعطا شده ى آن و َ شرايِعُهُ الْمَكْتُوبَةُ: و شرايع و قوانين مكتوب آن. و َ طاعَتَنَا نِظاماً لِلْمِلَّةِ و َ اِمامَتَنا اَماناً مِنَ الْفِرْقَةِ و اطاعت و پيروى ما موجب نظام ملّت اسلام و امامت ما پناهى از تفرقه و پراكندگى است از آغاز تاريخ همواره دو نوع سياست جريان داشته است: يكى سياست الهى بر پايه ى توحيد و همبستگى به رهبرى پيامبران و امامان و عالمان راستين، و ديگرى سياست طاغوتى بر پايه ى شرك و تفرقه و جدايى به رهبرى زمامداران طاغوتى و استكبارى. زيرا به همان اندازه كه حيات و بقاى حكومت اسلامى و مردمى به نظر و وحدت ميان امّت بستگى دارد، حكومت طاغوتى و استعمارى به تفرقه و جدايى ميان مردم وابسته است، چنانكه فرعون با اين سياست بر مردم سلطنت و گردنكشى مى كرد (قصص/ 4).
فاطمه ى زهرا (س) در سخن حكيمانه ى خود مى فرمايد امامت براى حفظ نظام و تبديل افتراق امّت به وحدت است، چنانكه امام على (ع) آنچنان با تدبير الهى و صبر انقلابى اختلاف ميان مسلمانان را بعد از پيامبر (ص) به وحدت تبديل كردند كه مسلمانان به جاى جنگ و اختلاف داخلى به صدور انقلاب اسلامى پرداختند و در مدت كوتاهى دو امپراتورى عظيم و پهناور روم و پارس را به اسلام درآوردند و مصر و عراق و فلسطين را تصرف كردند.

نوشتن دیدگاه