فاطمه ى زهرا (س) مى فرمود:
حُبَّبَ اِلَىَّ مِنْ دُنْياكُم ثَلاثٌ: تَلاوَةِ كتاب اللَّه... [كنزالعمال، ج 1، ص 582.] از دنياى شما سه چيز محبوب من است: تلاوت كتاب خدا... و در آخرين وصيت خود به على (ع) فرمود: برايم زياد قرآن و دعا بخوان (فَاكْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ الْقُران والدُّعاءِ) [بحارالانوار، ج 79، ص 27.] فاطمه ى زهرا (س) با دست به كارهاى خانه مى پرداخت و با لب با تلاوت قرآن.
آن ادب پرورده ى صبر و رضا
آسيا گردان و لب قرآن سرا
(اقبال لاهورى)
خاصيت چنين كارى اين بود كه فرزندان و زنان و خدمتكارانى كه در منزل بودند، با شنيدن آيات قرآن حافظ قرآن مى شدند كه نمونه ى آن، فضه خدمتكار و دست پرورده ى فاطمه (س) است.
ابوالقاسم قشيرى در كتابش از شخصى نقل مى كند كه مى گفت: در صحرا از كاروان عقب ماندم، در اثناى راه زنى را يافتم. به وى گفتم: كيستى تو؟ آن زن اين آيه را خواند: و َ قُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُون [زخرف/ 89.] بگو سلام، بزودى خواهى دانست.
به او سلام كردم و پرسيدم: اينجا چه مى كنى؟ پاسخ داد: و َ مَنْ يَهْدِى اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُضِلّ [زمر/ 37.] كسى كه خداوند هدايتش كرد گمراهى برايش نيست.
پرسيدم: از پريانى يا مردمان؟ جواب داد:
يا بَنى ادَمَ خُذُوا زينَتَكُمْ. [اعراف/ 30.] اى بنى آدم، زينتهاى خود را برگيريد.
گفتم: از كجا مى آيى؟ گفت:
يَنادُونَ مِنْ مَكانٍ بَعيد. [فصلت/ 44.] ندا مى كنند از مكانى دور.
پرسيدم: مقصدت كجاست؟ پاسخ داد: و َ لِلَّهِ عَلَى النّاسِ حِجُّ الْبَيْت. [آل عمران/ 97.] و بر مردم است حج خانه ى خدا.
پرسيدم: چه مدتى است كه در راهى؟ جواب داد: و َ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فى سِنَّةِ اَيّام. [ق/ 38.] ما آسمانها و زمين را در شش روز آفريديم.
گفتم: آيا غذا ميل دارى؟ اظهار داشت: و َ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لايَأْكُلُون الطَّعام. [انبياء/ 8.] ما آنان را جسدى قرار نداديم كه غذا نخورند.
به او غذا دادم و به او گفتم: اكنون بشتاب تا به كاروان رسى.
گفت:
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً اِلّا وُسْعَها [بقره/ 286.]
خداوند به كسى بيش از توانش تكليف نمى كند.
به وى گفتم: مى خواهى تو را هم سوار كنم؟ پاسخ داد:
لَوْ كانَ فيهِما الِهَةُ اِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا [انبياء/ 22.] اگر در آن دو جز اللَّه معبودانى بود فساد پديد مى آمد.
از مركب پياده شدم و زن را سوار كردم. اين آيه را خواند:
سُبْحانَ الَّذى سَخَّرَ لَنا هذا. [زخرف/ 12.] منزه است خدايى كه اين مركب را در تسخير ما درآورده است.
چون به كاروان رسيديم، از او پرسيديم: آيا كسى را در اين كاروان دارى؟ اظهار داشت:
يا داوُدُ اِنّا جَعَلْناكَ خَليفَةً فِى الْاَرْض. [ص/ 25.] اى داود، ما تو را خليفه ى زمين قرار داديم. و َ ما مُحَمَّدٌ اِلّا رَسُول. [آل عمران/ 144.] محمد نيست جز فرستاده.
يا يَحْيى خُذِ الْكِتاب. [مريم/ 13.] اى يحيى، كتاب را بگير.
يا مُوسى اِنّى اَنَا رَبُّكَ. [طه/11 و 13.] اى موسى، منم خداى.
اين اسامى را صدا زدم. ناگهان چهار جوان به سوى او روى آوردند. پرسيدم: اينان با تو چه نسبتى دارند؟ گفت: اَلْمالُ وَالْبَنُونَ زينَةُ الْحَيوةِ الدُّنْيا [كه ف/ 46.] مال و فرزندان زينت زندگى اند.
چون جوانان آمدند رو به آنان كرد و گفت:
يا اَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ اِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِىُّ الْأَمين [قصص/ 26.] اى پدر، اين مرد را به كار گمار (و اجرت ده) زيرا بهترين كسى را كه بايد به خدمت برگزيد و اجرت داد آن است كه توانا و امين باشد.
جوانان چيزهايى براى من پاداش آوردند. زن اظهار داشت: و َ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاء [بقره/ 261.] خداوند به هر كه بخواهد دو چندان دهد.
آنان پاداش مرا افزون ساختند. راجع به آن زن از جوانان پرسيدم، گفتند: اين مادر ما فضّه خدمتكار فاطمه ى زهرا (س) است كه بيست سال است جز با قرآن سخن نگفته است. [بحارالانوار، ج 43، صص 86 و 87.]

نوشتن دیدگاه