ميلاد پاره ى پيامبر در سال 35 عام الفيل يعنى پنج سال قبل از بعثت و بنا به قولى در سال 41 عام الفيل و بنا به روايت امام باقر (ع) پنج سال بعد از بعثت، [ كشف الغمّه ى اربلى، ج 1، ص 449] خداوند مقدّر فرمود كه از پيامبر عظيم الشأن اسلام (ص) و خديجه ى كبرى (س) دخترى تولد يابد كه الگوى كمالات بانوان در قرآن گردد.
شيخ مفيد (ره) در روضةالواعظين مى نويسد: چون خديجه به فاطمه حامله شد حضرت رسول (ص) فرمودند: اى خديجه، جبرئيل مرا خبر داد كه اين فرزند دخترى است فاطمه نام كه وى را نسلى باشد پاكيزه و بابركت و خجسته. و چون ولادتش نزديك شد، ناگاه چهار زن بر وى ظاهر شدند. يكى از آنان گفت: ما را خدا فرستاده است، ما خواهران توايم. من ساره ام و اين ديگر مريم و سوم خواهر موسى و چهارم آسيه زن فرعون.
فاطمه متولد شد و با پرتو نور خود خانه را منوّر ساخت.
بر آسمان رسالت هلالى از نو تافت
به بوستان نبوّت گلى زنو بشكفت
در روايت آمده است كه خداوند دو حوريه از بهشت با تشت و ابريقى از آب كوثر به اتاق خديجه فرستاد. آن زن كه در پيش روى خديجه بود فاطمه را دربرگرفت و با آب كوثر بشست و حوله اى سفيد و خوشبوى بيرون آورد و او را در آن پيچيد و گفت: بگير اى خديجه اى خديجه اين مولود را كه خداوند نسل او را بركت دهد. اين مولود را كه خداوند نسل او را بركت دهد.
ديگر زنان نيز تهنيت گفتند. خديجه فاطمه را شاد و خندان بگرفت و رسول اكرم (ص) او را فاطمه ناميدند. و كنيه اش امّ محمّد و لقبش راضيه و مرضيه و زكيه و بتول و زهراست. و پيامبر (ص) درباره اش فرمودند: «فاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنّى» [روضة الشهداء ملاحسين كاشفى، صص 117- 118.] (فاطمه پاره اى از من است).

نوشتن دیدگاه