دشمنان انقلاب و اسلام پس از شناخت طبقات متفاوت جامعه انقلابى، و شناسائى روحيات گوناگون بى تفاوت ها و مزدوران آماده خدمت، و ضربه پذير بودن دوستان ناآگاه، از راه هاى مختلفى سعى در نفوذ و ضربه زدن به پايه هاى اساسى انقلاب مى كنند از قبيل:
تطميع كردن قدرت طلبان
(با پول و وعده حكومت).
اين روش همواره مورد استفاده دشمنان انقلاب و اسلام بود، در آن آغازين لحظه هاى پس از پيامبر اسلام. گروهى را با وعده هاى مختلف تطميع كردند و با وعده حكومت و قدرت آنها را در استخدام خود قرار دادند كه حتى عليه حضرت زهرا (عليهاالسلام) در رابطه با فدك شهادت دهند و در دوران خلافت آن سه نفر ، مخصوصا عثمان، سياست تطميع را در جلوه هاى گوناگونش تحقق بخشيدند (بخصوص تطميع با درهم و دينار فراوان به چشم مى خورد كه در تاريخ ثبت شده است).
براى مقابله درست با اين شيوه. بايد افراد تطميع شده را شناسائى و از سر راه انقلاب برداشت تا نتوانند با سياست نفوذ و ضربه انقلاب را مورد تهديد قرار دهند [كارى كه ملت انقلابى ايران در رابطه با بنى صدر و قطب زاده انجام داد] كه اين فرصت در اختيار اهل بيت (ع) قرار نداشت.
شايعه پراكنى
جوسازى هاى لازم براى همراه كردن بى تفاوتها، و گروه فاسدان بى پروا. و تلاش و اميدوارى ضد انقلاب. و از ميدان خارج كردن طرفداران ناآگاه انقلابيون صادق.
براى خنثى كردن اين توطئه همواره بايد شايعه ها را كشف و افشا نمايند و عوامل شايعه را شناسائى و به مردم معرّفى كنند.
مى دانيم كه حربه شايعه در كنار زدن و ساكت كردن مردم، و قدرت توده ها در مبارزات مرحوم مدرس و انقلاب تنباكو و ملّى شد نفت و انقلاب اسلامى ما نقش بسيار حسّاسى داشته است.
در روزگاران پس از رسول خدا (ص) شايعه كردند كه فد از اموال عمومى است چرا بايد در دست فاطمه (عليهاالسلام) باشد؟ [ابابكر در جواب حضرت زهرا (عليهاالسلام) براى تحريك كردن مردم گفت! ما درآمد فدك را صرف سپاه اسلام براى جهاد با دشمنان نموديم كه: يُقاتِلُ بِهِ الْمُسْلِمُونَ وَ يُجاهِدُونَ الكُفّار] و اصلاً رسول خدا به او نداده است؟ و با پخش شايعاتى از اين قبيل در انزواى فاطمه (عليهاالسلام) كوشيدند.
زنده كردن ارزش هاى مادّى و جاهلى [زنده كردن روح ناسيوناليستى يك امر جاهلى بود كه با تلاش عُمر و همفكرانشان دوباره زنده شد ] عُمر در سقيفه براى ساكت كردن مردم گفت:
«عرب نمى پذيرد كه نبوّت در يك خاندان، و خلافت در خاندان ديگرى باشد هر دو بايد در يك خاندان باشد» - الامامة والسياسة ص 8: ابن قتيبة متوفاى 276 هجرى - شرح نهج البلاغه ج 2 ص 38: ابى الحديد متوفاى 656 هجرى و در بيانى ديگر اظهار كردند كه:
«عرب جز زير بار قريش نمى رود» - حياة الصحابة ج 2 ص 113 - تاريخ ابن خلدون ج 2 ص 64 - عيون الاخبار ج 1 ص 233 - البيان والتبيين ج 3 ص 297 - كنزالعمال ج 3 ص 20 - تاريخ الخلفاء ص 68 - الفائق ج 1 ص 170 عُمر در برابر بنى هاشم، شيوه دروغين ديگرى را مطرح مى كرد كه:
«عرب دوست ندارد خلافت و نبوت در يك خاندان باشد» يك دوروئى آشكار!!!
- الايضاح ص 78: ابن شاذان.]
فشارهاى اقتصادى
دشمن سعى مى كند، با زنده كردن ارزش مادى و فشارهاى اقتصادى، اهداف و ارزش هاى معنوى انقلاب فراموش شود و مردم براى گرفتن امتيازات اقتصادى، و رسيدن به رفاه و حقوق بيشتر، انقلاب را مورد سؤال قرار دهند. و عليه ارزش هاى آن بشورند.
تحصّن كنند.
كم كارى را مطرح سازند. و چرخ هاى اقتصادى كشور را از حركت بازدارند.
براى مقابله با اين شيوه خطرناك بايد همواره اهداف و ارزش هاى اصيل انقلاب را تذكر داد و تبليغ نمود كه:
چرا قيام كرديم؟ و براى كدام ارزش ها هزاران شهيد داديم؟ آيا انقلاب ما يك انقلاب مادّى بود؟ آيا براى ماديّات و رفاه بيشتر اين همه جوانان فدا شدند و ايثار كردند؟ اگر براى ارزش هاى معنوى، الهى برخواسته ايم، چرا كمبودها و فشار اقتصادى را به رخ انقلاب مى كشيم؟ و چرا در تداوم حركت، دنيازدگى و جلوه هاى مادّى، ما را از انقلاب جدا نمايد؟ بنابراين در برابر زنده كردن ارزش هاى مادّى بايد، روح شهادت طلبى، جهاد و مبارزه، گذشت و ايثارگرى را زنده نمود تا با يادآورى ارزش هاى معنوى انقلاب، دشمنان انقلاب مأيوس، و دوستان خود را دلگرم و آرمان طلب بسازيم.
در تاريخ صدور اسلام مى بينيم كه بسيارى را با وعده هاى مادّى اغفال كردند، و با زنده كردن ارزش هاى مادّى مردم را براى گرفتن حقوق و مزايا، ساكت نمودند و فدك را در تداوم همين سياست غصب نمودند [محاصره اقتصادى سران سقيفه و كودتاگران حاكم براى منزوى كردن امام على (ع) و پراكنده نمودن مردم به اين نتيجه رسيدند كه اهل بيت (ع) را در يك محاصره اقتصادى قرار دهند، عُمر گفت:
«اگر فدك را از فاطمه (عليهاالسلام) بگيريم و دست على (ع) خالى باشد مردم به او روى نمى آورند» (قال عمر يا ابابكر. فامنع عن علىّ و أهل بيته الخمس والفى ء و فدكا، فانّ شيعته اذا علموا ذلك تركوا عليّا و أقبلوا اليك رغبة فى الدنيا) بحارالانوار ج 8 ص 104 - صحيح بخارى ج 3 ص 38 - طبقات ابن سعد ج 2 ص 86 - مسند احمد ج 1 ص 4 تا 14 - مسند احمد ج 2 ص 353 - تاريخ طبرى ج 6 ص 285 - صحيح مسلم ج 2 ص 72 و ج 3 ص 153 - بحارالانوار ج 8 ص 104 - با اينكه ابوبكر سوگند كه خورده بود در تقسيم بيت المال طبق روش پيامبر (ص) عمل كند امّا حقوق مسلّم اهل بيت (ع) و فاطمه (عليهاالسلام) را نپرداخت.
- نهج الحق ص 361 - الجمع بين الصحيحين. حميدى - شرح ابى الحديد ج 12 ص 53 «همه نوشتند كه در طول پيروزيهاى گذشته رسول گرامى اسلام زمين ها و باغات فراوانى را به مهاجرين و انصار بخشيده است» پس از نزول آيه و آتِ ذالقُربى حَقّهُ اسراء آيه 26 رسول گرامى اسلام (ص) حضرت زهرا (عليهاالسلام) را به حضور طلبيد و فدك را به او بخشيد
1. حق اليقين ص 191. مجلسى
2. تفسير فرات ص 118: فرات الكوفى متوفاى 300 هجرى 3. تفسير نورالثقلين ج 3 ص 153: عروسى حويزى
4. كشف الغمة ص 143: اربلى متوفاى 689 هجرى 5. تفسير على بن ابراهيم ص 380: متوفاى 307 هجرى
6. تفسير مجمع البيان: طبرسى متوفاى 548 هجرى 7. اصول كافى: مرحوم كلينى متوفاى 328 هجرى
8. امالى صدوق مجلس 79 حديث 5: صدوق متوفاى 380 هجرى 9. تفسير درّالمنثور ج 4 ص 177. سيوطى شافعى متوفاى 911 هجرى 10. ينابيع المودّة ص 119: قندوزى متوفاى 127 هجرى
11. شواهد التنزيل ج 443: حسكانى حنفى متوفاى 504 هجرى 12. شرح نهج البلاغه ج 16 ص 268: ابن ابى الحديد متوفاى 656 هجرى
13. مجمع الزوائد ج 7 ص 49: هيثمى متوفاى 807 هجرى 14. ميزان الاعتدال ج 2 ص 228: ذهبى متوفاى 748 هجرى
15. كنزالعمال ج 2 ص 158: متقى هندى
16. دلائل الصدق ج 8 ص 38:
17. معارج النبوة ج 1 ص 227.
در اين قسمت توجّه به برخى از واقعيت ها ضرورت دارد:
- اوّل: اعترافات بسيارى از تاريخ نويسان شيعه و اهل سنّت پيرامون غصب فَدَك كه توسط ابابكر انجام گرفت
1. لسان العرب ابن المنظور 2. مصباح المنير الفيّومى
3. مجمع البحرين الطريحى 4. فتوح البلدان ص 46 بلاذرى متوفاى 279 هجرى
5. معجم البلدان مادّه (فدك) و 46 ياقوت الحموى 6. تاريخ طبرى ج 3 ص 14 طبرى متوفاى 310 هجرى
7. الكامل فى التاريخ ج 3 ص 221 ابن الاثير متوفاى 606 هجرى 8. شرح ابى الحديد ج 16 ص 210 و 268. ابى الحديد متوفاى 656 هجرى
9. الدرّالمنثور ج 5 ص 273: سيوطى شافعى متوفاى 911 هجرى 10. الصواعق المحرقة ص 21: ابن حجر متوفاى 852 هجرى
11. تفسير الكبير ج 29 ص 284. فخر الرازى متوفاى 319 هجرى
12. شواهد التنزيل ج 1 ص 340. الحسكانى متوفى 504 هجرى
13. منتخب كنزالعمّال.
14. مسند أحمد ج 1 ص 228 و 13: احمد بن حنبل متوفى 241 هجرى 15. ملل و نحل ج 1 ص
23. الشهرستانى 16. مقدمه (فدك) ص
76. العلّامة القزوينى 17. سيره حلبى ج 3 ص 362. حلبى شافعى متوفاى 1044 هجرى
18. المواقف ص 402.
19. كشف الغمّة ج 1 ص 476: إربلى متوفاى 689 هجرى
20. سعد السعود ص 101- 102:
21. الاحتجاج ج 1 ص 119- 123: الطبرسى متوفاى 588 هجرى
22. اختصاص ص 183- 184. شيخ مفيد (ره) متوفاى 413 هجرى
23. النصّ والاجتهاد ص 100- 119. سيد شرف الدين
24. كنزالفوائد ص 361- 362. الكراجكى متوفاى 449 هجرى
25. دلائل الصدق ج 3 ص 66- 71.
26. شرح ابى الحديد ج 16 ص 286 و ج 14 ص 190
27. الطرائف ص 248- 251
28. تلخيص الشافى ج 3 ص 122- 124. شيخ طوسى متوفاى 460 هجرى
29. الامام على (ع) ص 560. احمد رحمانى همدانى 30. الرسائل الشعر. شيخ طوسى متوفاى 460 هجرى
31. تلخيص الشافى ج 2 ص 157. شيخ طوسى متوفاى 460 هجرى
32. رسائل جاحظ ص 300: جاحظ متوفاى 255 هجرى 33. الغدير ج 7 ص 229. علّامه امينى
34. بحارالانوار ج 8 ص 116. مرحوم مجلسى متوفاى 1110 هجرى
35. صحيح البخارى ج 5 ص 177. محمد بن اسماعيل متوفاى 256 هجرى
36. سنن ابوداود (باب صفايا رسول اللّه (ص). متوفاى 275 هجرى - دوم. غصب فدك آنچنان رسوائى به بار آورد كه عمر آن را به فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) برگرداند 1-
37. صحيح بخارى (كتاب الجهاد والسير) ج 5 ص 103: محمد بن اسماعيل متوفاى 256 هجرى 2- 38. صحى مسلم (كتاب الجهاد والسير) ص 11: مسلم بن حجّاج متوفاى 261 هجرى 3-
39. سنن بيهقى ج 6 ص 343: ياقوت حموى 4- 40. معجم البلدان ج 6 ص 343: ياقوت حموى 5-
41. تفسير ابن كثير ج 4 ص 335: ابن كثير شافعى متوفاى 774 هجرى 6- 42. تاريخ ابن كثير ج 5 ص 288: متوفاى 774 هجرى 7-
43. تاج العروس ج 7 ص 166:
سوم- عثمان مقدارى را پس داد و بقيّه را تيول مروان بن حكم نمود فتح البلدان ج 1 چهارم- معاوية ثلث فدك را پس داد و بقيه را تيول مروان بن حكم نمود پنجم- عمر بن عبدالعزيز فدك را تماماً به فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) برگرداند ششم- يزيد بن عبدالملك فدك را غصب و در دست بنى مروان قرار داد هفتم- ابوالعبّاس سفّاح برگرداند هشتم-. ابوجعفر المنصور غصب كرد نهم- مهدى بن منصور برگرداند دهم- موسى بن مهدى و برادرانش فدك را غصب كردند يازدهم- مأمون در سنة 210 به فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) برگرداند كه دعبل در اين رابطه نيكو سرود كه:
اَصبَحَ وَجِه الزّمان قد ضحكاً برّد مأمون هاشمَ فَدَكاً ديوان دعبل ص 247 دوازدهم- در زمان خلافت متوكل على اللّه فدك را غصب كردند سند شماره 3 تا 12 در كتب زير آمده
1. فتوح البلدان ص 39- 41 ج 1: بلاذرى متوفاى 279 هجرى 2. تاريخ يعقوبى ج 3/ 48: احمد بن ابى يعقوب متوفاى 292 هجرى
3. عقدالفريد ج 2/ 323: ابن عبدربّه متوفاى 328 هجرى 4. معجم البلدان ج 6 ص 344:
5. تاريخ ابن كثير ج 9 ص 200: ابن كثير شافعى متوفاى 774 هجرى.
6. شرح ابن ابى الحديد ج 4 ص 103: متوفاى 656 هجرى 7. تاريخ الخلفاء ص 154: سيوطى شافعى متوفاى 911 هجرى
8. جمهرة رسائل العرب ج 3 ص 510:
9. أعلام النساء ج 3 ص 1211:
10. تاريخ ابوالفداء ج 1 ص 168:
11. المعارف ص 84 12. سنن بيهقى ج 6 ص 301: بيهقى متوفاى 458 هجرى
13. عقدالفريد ج 5 ص 33: ابن عبدربّه متوفاى 328 هجرى 14. الغدير ج 8 ص 236: علّامه أمينى - سيزدهم. عُمر سند نوشته شده ابابكر را از دست فاطمه (عليهاالسلام) گرفت و پاره كرد
1. اصول كافى (باب الفى ء والانفال) حديث 5:
2. عيون الاخبار ص 233
3. تفسير عيّاشى ج 2 ص 287 4. كشف الغمة ج 2 ص 102
5. طرائف ص 248 6. بحارالانوار ج 8 ص 107
7. احتجاج ج 1 ص 119 8. كشف الغمة ج 1 ص 476
9. شرح ابى الحديد ج 16 ص 274 10. سيره حلبى ج 3 ص 362
11. اختصاص شيخ مفيد 12. بحارالانوار ج 43 ص 302
13. الشافى ص 408. سيد مرتضى
14. تلخيص الشافى ج 3 ص 125.] و به خط انزوا و بى تفاوتى كشاندند. تا آنجا كه وقتى ابابكر در ميان آن همه جمعيّت به دختر پيامبر اهانت نمود كسى اعتراض نكرد و تنها امّ سلمه، خليفه را سرزنش نمود كه:
حقوق او را از ديوان بيت المال حذف نمودند. تا ديگر امثال او نيز قدرت اعتراض نداشته باشند [چون ام سلمة در مسجد از فاطمه (عليهاالسلام) دفاع نمود، و از مقام و ارزش دخت پيامبر صحبت كرد حدود يك سال حقوق او را از بيت المال حذف كردند و نپرداختند
1. دلائل الامامة ص 29: طبرى متوفاى 400 هجرى 2. درّالنظيم: يوسف بن حاتم
3. بيت الاحزان ص 249: شيخ عباس قمّى 4. وفاة الصديقة ص 93: مرحوم مقرّم.]
تهديد و ارعاب
دشمن با تهديد و ارعاب، ضد انقلاب را دلگرم و ياران سُست عنصر انقلاب را دلسرد مى سازد تا از حمايت و يارى ارزش هاى انقلابى دست بردارند و صحنه را خالى نمايند مى بينيم از صدر اسلام تاكنون چقدر از اين شيوه شيطانى استفاده كردند و مردم را به خط سرزنش و سكوت كشاندند.
براى بى اعتبار ساختن تهديد و ارعاب بايد، روح شهادت طلبى و گذشت و ايثار را در دل ها زنده نگه داشت و با ترس و زبونى مبارزه نمود، و مردم را به استقامت و پرخاشگرى عليه ظلم و ظالم ترغيب كرد تا تهديدات دشمن بى اثر گردد.
از اين رو فاطمه زهرا (عليهاالسلام) را مى نگريم كه مردم را به آگاهى و هشيارى و دفاع از حق و اسلام رسول خدا فرامى خواند. و سرزنش مى كند كه چرا دست از يارى اسلام برداشتند و ساكت مانده اند.
ثُمّ رَمَتْ بِطَرْفِهَا نَحْوَ الاَنْصارِ فَقالَتْ: «آنگاه رو به سوى انصار كرد و چنين فرمود».
يا مَعْشَرَ النّقيبَةِ! «اى انجمن نُقباء و بازرسان!». و َ اَعْضادَ الْمِلّةِ! «اى بازوان ملّت!». و َ حَضَنَةَ الاِسلامِ! «اى حافظان اسلام!».
ما هذِهِ الغَميزَةُ فى حَقّى؟! «اين ضعف و غفلت در مورد حقّ من از چيست؟». و السّنَةُ عَنْ ظُلامَتى؟! «و اين سهل انگارى از دادخواهى من چرا؟».
اَما كانَ رَسُولُ اللّهِ (ص) اَبى يَقُولُ: «آيا پدرم رسول خدا (ص) نمى فرمود:
«اَلْمَرْءُ يُحْفَظُ فى وُلْدِهِ»؟ «بايد حرمت هر كس در مورد فرزندان او حفظ شود».
سَرْعانَ ما اَحْدَثتُمْ. «چه به سرعت مرتكب اين اعمال شديد». و َ عَجْلانَ ذا اِهالَةً. «و چه با عجله اين بُز لاغر شد آب از دهان و دماغ او فروريخت (مثلى است). و َ لَكُمْ طاقَةٌ بِما اُحاوِلُ «در صورتى كه شما را طاقت و توان بر آنچه در راه آن مى كوشيم هست». و َ قُوَةٌ عَلى ما اَطْلُبُ وَ اُزاوِلُ «و نيرو براى حمايت من در اين مطالبه و قصدم هست».
اَتَقُولُونَ: ماتَ مُحَمّدٌ (ص) «آيا مى گوئيد كه محمد (ص) مُرد درست است كه:
فَخَطْبٌ جَليلُ «اين مصيبتى است بزرگ».
اِسْتَوْسَعَ وَهْنُهُ «مصيبتى است در نهايت وسعت». و َ اسْتَنْهَرَ فَتْقُهُ «شكاف آن سرباز و بسى فراخ است». و َانْفَتَقَ رَتْقُهُ «و درز دوخت شده شكافته شد». و َ أُظْلِمَتِ الاَرْضُ لِغَيْبَتِهِ «زمين سراسر بر اثر غياب او تاريك گرديد». و َ كُسِفَتِ النّجُومُ لِمُصيبَتِهِ «و ستارگان بى فروغ گرديدند». و َ اَكْدَتِ الآمالُ «آرزوها به نااميدى گرائيد». و َ خَشَعَتِ الْجِبالُ «كوهها از جا فروريخت». و َ اُضيعَ الْحَريمُ «حرمت حريم پامال شد». و َ اُزيلَتِ الْحُرْمَةُ عِنْدَ مَماتِهِ «و احترامى براى كسى پس از وفات او باقى نماند».
فَتِلْكَ وَاللّهِ النّازِلَةُ الْكُبْرى «پس اين مصيبت به خدا بزرگترين پيش آمد بود». و َالْمُصيبَةُ الْعُظْمى «و مصيبت بزرگ بود».
قتل و كشتار، و ترورهاى سياسى
با اين شيوه مى خواند مخالفان انقلاب را هماهنگ و اميدوار نموده، و طرفداران ترسو و بزدل را از صحنه خارج كرده و ياران صادق و مقاوم انقلاب را از ميان بردارند، بلافاصله پس از رحلت رسول خدا (ص)، چون ابابكر در يكى از روستاهاى اطراف مدينه بود و وجود او را ضرورى مى دانستند، عمر با شمشير برهنه فرياد زد كه پيامبر نمى ميرد، هر كس بگويد پيامبر از دنيا رفت گردن او را مى زنم، و با تهديد مانع انتشار خبر وفات رسول خدا شد تا دوستش از راه برسد [عُمر مانع پخش خبر وفات رسول خدا (ص) شد تا رفيق او ابابكر خود را به مدينه برساند، وقتى ابابكر از راه رسيد و گفت. پيامبر خدا هم مى ميرد، ساكت شد!!!
1. تاريخ طبرى ج 4 ص 1815 2. تاريخ ابن كثير ج 5 ص 342
3. ترجمه تاريخ يعقوبى ج 1 ص 511 4. تاريخ طبرى ج 2 ص 442
5. طبقات ج 2 ص 266 6. الفائق ج 1 ص 408
7. شرح نهج البلاغه ج 2 ص 42 8. تاريخ طبرى ج 1 ص 233 (رهلى).] آنگاه كه كودتاى نظامى را سازمان دادند و ورود و خروج از مدينه را ممنوع اعلان نمودند [پس از كودتاى نظامى، ورود و خروج از مدينه را ممنوع كردند عمر به بهانه اينكه گفت. مى ترسم اصحاب رسول خدا (ص) در ميان مردم پراكنده شوند و موجبات گمراهى مردم را فراهم نمايند ورود و خروج از مدينه را ممنوع اعلام كرد .
شرح نهج البلاغه ج 4 ص 457 .
تاريخ خطيب بغدادى ج 7 ص 453] آنها را كه قصد فرار و خارج شدن از مدينه را داشتند ترور كردند و تبليغات به راه انداختند كه در تاريكى شب دچار جن زدگى شده اند؟. را ستى سعد بن عبادة بزرگ قبيله خزرج را، جن در تاريكى شب كشته است؟ يا خالد بن وليد به دستور عمر؟ كه با كشته شدن بزرگ و رئيس قبيله از خَزْْرَجيان براى ابابكر بيعت بگيرد؟ [الامام على (ع) ج 1 ص 268.] چه كسانى به خانه فاطمه و على (ع) يورش آوردند و فرياد زدند: وَاللّهِ لأحُرِقَنّ عَلَيكُم اَو لَتُخْرِجَنّ الَى الْبَيْعَة؟ (به خدا سوگند كه خانه را بر سر شما آتش مى زنم يا شما را براى بيعت با ابابكر از خانه خارج مى سازم) [تا ريخ طبرى ج 1/ 233 كفاية الخصام ص 508. و. عقدالفريد ج 4. و. مجمع النورين ص 81. و. اعلام النساء ج
3.] آيا اين فرياد از عمر نبود؟ اينجا ديگر تاريكى شب را نمى شود بهانه كرد كه جن ها دخالت كردند. و سپس به قتل و كشتار مخالفان پرداختند.
سرهاى مالك بن نويره و فرزندانشان را براى اولين بار در مدينه پس از رسول خدا گرداندند تا ديگران عبرت گرفته و تسليم گردند. و حتى به همسر مالك نيز تجاوز نمودند [تا ريخ ابن عساكر 7/ 30. و. الاصابة 2/ 209.] بيچاره «فجاءة» را با برچسب، ارتداد، به مصلّى مدينه كشانده و زنده زنده در آتش سوزاندند.
اين جنايت هولناك و فجيع ابابكر به قدرى رسوا و نفرت آميز بود كه ابابكر در لحظه هاى آخر عمرش مى گفت. (اى كاش اين جنايت رسوا را مرتكب نمى شدم و بيچاره «فجاءة» را نمى سوزاندم) [خصال ص 171. و. تاريخ طبرى ج 2/ 619. و. ميزان الاعتدال ج 2/ 215. و. تجارب الأمم ابن مسكويه.] و با مجموعه ترور و تهاجم، به حريم امن و خانه هاى مردم و اهل بيت، و كشتار و زنده زنده سوزاندن مخالفان مى خواستند مردم را ساكت و منزوى نمايند [ابابكر و عُمر براى آرام كردن مردم ناچار شدند دست به كشتار مردم و اصحاب رسول خدا بزنند و بسيارى را در اين رابطه به شهادت رساندند به نمونه ها توجه كنيد
1. حباب بن منذر، مجاهد بدرى را با آن همه فضل و بزرگوارى كشتند و مخفيانه جنازه او را دفن نمودند زيرا شمشير كشيد و ابابكر را تهديد كرد كه چرا خلافت را غصب كردى؟ 2. سعد بن عبادة بزرگ قبيله خزرج كه عمر را تهديد كرد، شبانه در تاريكى كشتند و اعلان نمودند كه جن او را با تير زد و همه شنيده بودند كه عمر مى گفت سعد را بكشيد، سعد را بكشيد، خدا او را بكشد - شرح ابى الحديد ج 2 ص 826. نهاية الأرب ج 4 ص 35 - قاموس الرجال ج 4 ص 328
3. خالد بن وليد (افسر مهاجم مشكرين ديروز) را براى قتل بزرگ صحابى پيامبر (ص) مالك بن نويرة اعزام كردند در بين راه بين لشگر اعزامى اختلاف افتاد اما خالد به پيش تاخت، با اينكه قبيله مالك شهادت دادند، اذان گفتند، نماز مى خواندند خالد از بهانه جوئى دست برنداشت و سرانجام مالك را كشت و به همسر او تجاوز كرد اين جنايت بزرگ بين اصحاب ابابكر و عمر اختلاف ايجاد نمود ابابكر از خالد دفاع كرد ولى عمر نيز با او به مخالفت پرداخت كه به زشتى و رسوائى تجاوز به همسر مالك، اعتراف داشت.
1. نهاية الأرب ج 4 ص 72 2. البدء والتاريخ ج 5 ص 160
3. الغدير ج 1 ص 179 4. شرح ابى الحديد ج 1 ص 179
5. تاريخ طبرى ج 4 ص 1410 6. اسدالغابة ج 4 ص 259
7. تاريخ ابن أثير ج 3 ص 149 8. تاريخ ابن عساكر ج 5 ص 105
9. بيت الاحزان (ترجمه) ص 128. شيخ عباس قمّى 10. سيره ابن هشام ج 4 ص 54
11. تاريخ الردّة ص 47 و آنگاه كه مالك بن نويره (قبل از شهادت) به اعتراض بپا خواست و ابابكر را تهديد نمود كه چرا خلافت اسلامى را غصب كردى، عمر و خالد و قنفذ او را به شدت كتك زدند و زير دست و پا لگدكوب نمودند كه بدن خونين او را از مسجد بيرون بردند 4. مقداد آن صحابى بزرگ رسول خدا را پس از اعتراض، كتك زدند و اعتراض سلمان فارسى با خشونت عمر سركوب شد كه با دخالت امام على (ع) دست از سر سلمان برداشتند -. بيت الاحزان (ترجمه) ص 123
5. و برخى از قبائل و شخصيت هاى مخالف را با بهانه «ارتداد» از ميان برداشتند و به كشتار دسته جمعى آنان تن دردادند.
- تاريخ الردة ص 10 - فرق الشيعة نوبختى ص 7 مانند:
الف. قبيله حارثة بن سُراقه كه گفتند ما پس از پيامبر (ص) فقط از اهل بيت آن حضرت اطاعت مى كنيم «نه ابابكر و يارانش» - الفتوح ج 1 ص 58 - تاريخ يعقوبى ج 2 ص 128 ب. قيس بن عاصم و قبيله او كه زكات جمع آورى شده را به ابابكر نپرداخت و بين فقراء قبيله تقسيم كرد اين عمل قيس به حساب «ارتداد» و جنايت بزرگ آمد - مجمع الأمثال ج 2 ص 65 - الدرّة الفاخرة ص 324 در رابطه با سركوبى و كشتار مخالفان به بهانه «ارتداد»، مى توانيد از منابع گوناگونى استفاده كنيد مانند:
- الفتوح ج 1 ص 72 و 58 و 61: ابن أعثم اكوفى متوفاى 413 هجرى - تاريخ يعقوبى ج 2 ص 128: احمد بن ابى يعقوب متوفاى 292 هجرى - الصديق الاكبر ص 96: حسنين هيكل - حياة الحيوان ص 49: الدميرى متوفاى 808 هجرى - المصنف ج 6 ص 51 و 54 و ج 10 ص 172: عبدالرزّاق - جامع بيان العلم ج 2 ص 129 - طبقات الكبرى ج 7 ص 101: ابن سعد متوفاى 230 هجرى - مجمع الأمثال ج 2 ص 65: مَيَدانى متوفاى 518 هجرى - الدرّة الفاخرة ص 324:
- البداية والنّاية ج 6 ص 311: ابن كثير متوفاى 774 هجرى - فرق الشيعة ص 7: نوبختى - تاريخ الردّة ص 3:
- تاريخ العرب و الاسلام ص 71: دكتر ركاز سهيل - بداية المجتهد ج 1 ص 250: ابن رُشد - تاريخ سياسى اسلام ج 1 ص 216: دكتر حسن ابراهيم حسن - التاريخ الاسلامى ج 1 ص 281: شبلى - عبقريه الصدّيق ص 124: عقّاد - الفائق فى غريب الحديث ج 2 ص 275: زمخشرى متوفاى 538 هجرى - سيره ابن هشام ج 4 ص 54: ابن هشام متوفاى 213 هجرى.] در برابر اين شيوه ننگين دشمن، بايد روح دفاع و مقاومت را زنده كرد، و با شهادت طلبى و توجه به ارزش هاى معنوى شهيد، ميدان مبارزه را ترك ننمود، و همواره در برابر دشمن ايستاد.
همه ديدند كه:
حضرت زهرا (عليهاالسلام) در خط مقدم دفاعى، محسنش را تقديم حمايت از ولايت معصوم كرد و از پاى درنيامد. و در تداوم مبارزه، سيلى خورد. و با شلاق خوردن، بازوانش متورّم شد، امّا مبارزه را تا افشاى نقشه هاى دشمن و حمايت صحيح از رهبرى تداوم بخشيد.
در اينجا با سيرى كوتاه در شيوه هاى مقابله، اين فراز را به پايان مى بريم. مانند:
1- زنده نگه داشتن روح جهاد و مبارزه.
2- زنده نگه داشتن ارزش هاى معنوى انقلاب.
3- زنده نگه داشتن ارزش هاى اخلاقى.
4- زنده نگه داشتن روح مقاومت و ايثار.
5- زنده نگه داشتن روح شهادت طلبى.
6- زنده نگه داشتن روح اميدوارى.
7- شناسائى و كنار زدن مزدوران تطميع شده.
8- افشاگرى و بيدارى.
9- تداوم تبليغات و دادن آگاهيهاى ضرورى.
10- مطرح كردن هشدارهاى ضرورى.
11- تقويت روح وحدت و برادرى.
12- واكنش نشان دادن هاى ضرورى.
13- مبارزه با انواع فساد و آلودگى.

نوشتن دیدگاه