دشمنان اسلام، و طرّاحان تشنه حكومت، و سلطه شيطانى از اين عامل ارزشمند (عامل عالمان و آگاهان جامعه) غافل نماندند و در فكر تخريب آن برآمدند، و با توجّه به نفوذ علماء، و روحانيون در ميان توده هاى مردم، به اين نتيجه رسيدند كه:
بدون انحراف و اغفال و وابستگى علماء، نمى شود در توده هاى مردم نفوذ كرد و مردم را به سكوت و انزوا كشاند.
پس بايد عامل ارزشمند عالمان و آگاهان را بى اعتبار نمود و يا قدرت آنان را در اختيار گرفت. و در اين رابطه نقشه هاى شيطانى فراوانى را مطرح كردند مانند:
1- سعى در ساكت كردن يا ساكت نگهداشتن علماءِ بلاد اسلامى.
2- سعى در اغفال و انحراف علماءِ بلاد اسلامى.
3- سعى در تطميع و دنيازدگى علماء بلاد اسلامى.
4- سعى در ايجاد اختلاف در ميان علماء بلاد اسلامى.
5- سعى در ترور و از ميان برداشتن علماء بلاد اسلامى.
6- سعى در بى اعتبار كردن حوزه هاى علمى علماء بلاد اسلامى.
7- سعى در تأسيس و به وجود آوردن حوزه هاى علمى، استعمارى.
8- سعى در خريدن و وابسته نمودن علماء بلاد اسلامى (به شكل آخوندهاى دربارى، سپاه دين، روحانى نماهاى ساواكى).
هرگاه توانستند يكى از عوامل مهم انقلاب يعنى روحانيت و علماء اسلامى را ساكت و منزوى سازند.
يا تطميع و وابسته نمايند. و يا دست به خلق و پيدايش روحانى نماهاى دربارى بزنند. توانستند در دين خدا رخنه كنند. و مردم را استحمار نمايند. و انقلابهاى اصيل رهائى بخش را از پاى درآورند و ديديم كه سران سقيفه چنين كردند.
با زور و تهديد و ارعاب جمعى را ترساندند.
گروهى را به سكوت و انزوا كشاندند. و برخى را همراه خود به حركت درآوردند كه بر ضد اهل بيت (ع) شهادت دروغين نيز بدهند. و در تداوم اين سياست شيطانى:
ابوهريره ها را استخدام كردند. و روحانى نماهاى دربار معاويه را مى نگرم كه در 70 هزار منبر و محراب به قطب عالم امكان، اول مؤمن جهان، و اول مظلوم عالم، حضرت على (ع) اهانت روا مى داشتند [معاويه خودش در سخنرانى ها به امام على (ع) دشنام مى داد - عقدالفريد ج 4 ص 366 و ج 2 ص 301 متوفاى 328 هجرى - شرح نهج البلاغه ابى الحديد ج 1 ص 356. و. ج 3 ص 258 و ج 13 ص 220 به فرمانداران و كارگزاران و عالم نماهاى دربارى نيز امر مى كرد كه به على (ع) ناسزا بگويند.
- صحيح مسلم ج 2 ص 360: مسلم بن حجاج متوفاى 261 هجرى - صحيح ترمذى ج 5 ص 301 حديث 3808 محمد بن عيسى متوفاى 279 هجرى - المستدرك على الصحيحين ج 3 ص 109 - تاريخ دمشق ابن عساكر ج 1 ص 206 و 271 (ترجمه الامام على (ع)) متوفاى 571 هجرى - خصائص نسائى شافعى ص 48 و 81: متوفاى 303 هجرى - نظم درر السمطين ص 107. زرندى حنفى - كفاية الطالب. ص 84 و 86. كنجى شافعى - المناقب خوارزمى ص 59: متوفاى 993 هجرى - اسدالغابه. ابن اثير ج 1 ص 314 و ج 4 ص 25 متوفاى 630 هجرى.
- الاصابة ج 2 ص 509. ابن جر العسقلانى شافعى متوفاى 852 هجرى.
- الغدير ج 1 ص 257. و. ج 3 ص 200. و. ج 10 ص 264 - عقدالفريد ج 4 ص 29. و. ج 2 ص 144 متوفاى 328 هجرى - وقعة صفين. نصر بن مزاجم ص 92 و 89: متوفاى 202 هجرى - شرح نهج البلاغه ابى الحديد ج 1 ص 256 و 361. و. ج 3 ص 100 و ج 4 ص 72 - تذكرة الخواص ص 63. ابن الجوزى حنفى متوفاى 654 هجرى - تاريخ طبرى ج 5 ص 167 و 168: طبرى متوفاى 310 هجرى - الكامل ابن اثير ج 3 ص 413: متوفاى 606 هجرى - مستدرك حاكم ج 1 ص 385. و. ج 2 ص 358 متوفاى 258 هجرى - تاريخ الخلفاء سيوطى ص 190 متوفاى 911 هجرى.] و سپس قلم به دست گرفتند و حديث جعل كردند. و تاريخ اصيل و شريف اسلام را تحريف نمودند. و بدعت ها آفريدند. و انحرافات فراوانى را به خورد مردم دادند. و همه ارزش ها را به سقوط كشاندند.
اين گونه شيوه هاى استعمارى، در تمام نهضت ها مطرح گرديد و در انقلابهاى مكرّر اسلامى به كار گرفته شد.
براى اينكه ميرزاى شيرازى ها را در نهضت تنباكو بى اعتبار كنند. آخوند دربارى در بالاى منبر تهران قَليان مى كشيد. و براى آنكه آيةاللّه كاشانى را بكوبند عالم نماهائى در برابر او سبز گرديدند. و براى آنكه امام امّت را دلسرد كنند باز هم عالم نماهاى دربارى را با قلم و بيان، با رساله و فتوى بسيج كردند تا انقلاب اسلامى را از درون مورد تهاجم قرار دهند.
همه اين تلاش ها براى اين بود كه مى گفتند:
«اگر علماء بلاد اسلامى را ساكت كنيم، ساكت كردن مردم آسان است».
چون مى دانستند:
همواره يكى از عوامل بيدارى مردم و شكل گيرى نهضت هاى رهائى بخش، و تداوم اسلام و نهضت، علماء آگاه بلاد اسلامى بودند و خواهند بود.
حضرت امام (رحمةالله عليه) در آغاز حركت تكاملى انقلاب اسلامى، مى دانستند كه اگر عامل روحانيت به صحنه بيايد، حركت توده هاى مليونى به زودى شكل گرفته، بالنده مى شود كه مى فرمودند:
«اى علماء نكنيد سكوت».
«واللّه گناهكار است كسى كه داد نزند».
«به خدا مرتكب كبيره است كسى كه فرياد نزند». .
..
«واى بر اين علماء ساكت» «واى بر اين قم ساكت، اين نجف ساكت».
«اى علماء بلاد اسلامى بداد اسلام برسيد».
«اى قم، اى نجف بداد اسلام برسيد، رفت اسلام!» و روزى كه روحانيت ايران با فريادهاى وحى گونه امام بيدار شد و از پاى ننشست، توانست ملّت ايران را بيدار كند و پل ارتباطى بين رهبر و مردم را برقرار سازد كه از همه اقشار مردم در تمام شهرها و روستاها. حركت و فرياد انقلابى شكل مى گرفت و انقلاب در دل هاى عموم مردم راه مى يافت اينكه مى گويند.
چگونه مردم مدينه ساكت شدند؟ سير ارتجاعى گرفتند؟ تا حدودى به انحراف و اغفال و سكوت عالمان و آگاهان آن روزگاران مربوط مى شود، كه نمونه هاى در خطبه هاى حضرت زهرا (عليهاالسلام) بچشم مى خورد.

نوشتن دیدگاه