پیش از این اشاره شد که مشرکین مکه چون موسم حج مى‏شد و مى‏دیدند قبایل اطراف و حاجیان براى برگزارى مراسم حج به مکه مى‏آیند و قهرا پیغمبر اسلام آزادى زیادترى براى تبلیغ دین خود پیدا مى‏کند،بیشتر نگران مى‏شدند و از ترس سرایت گفتار آن حضرت به قبایل و شهرهاى دیگر و نفوذى که در نتیجه در خارج از محیط مکه پیدا مى‏کند فشار و اذیت خود را نسبت به آن حضرت و پیروانش بیشترکرده و در مبارزه و مخالفت با آن حضرت جدى‏تر عمل مى‏کردند .
در یکى از همین سالها که موسم حج فرا مى‏رسید قریش درصدد برآمدند تا بلکه از راهى به یک اقدام عمومى دست بزنند و به همین منظور نزد ولید بن مغیره که مرد سالمند و بزرگى در میان قریش بود رفته و چاره کار را از او خواستند.
ولید گفت:شما مى‏دانید که آوازه محمد از شهر مکه به خارج نیز رفته و در میان قبایل اطراف پیچیده اکنون بیایید و سخن خود را درباره او یک جهت کنید و یک چیز را به طور همگانى درباره‏اش بگویید و چنان نباشد که هر دسته درباره او سخنى بگوید!گفتند:هر چه تو بگویى ما همگى همان را درباره‏اش خواهیم گفت.
ولید گفت:شما چیزى را انتخاب کنید تا من هم با شما همسخن و همصدا شوم.
قریشـما مى‏گوییم محمد کاهن است.
ولیدـنه به خدا او کاهن نیست،زیرا ما کاهنان را دیده و سخنانشان را شنیده‏ایم،و سخنان محمد شباهتى به گفتار آنها ندارد.
قریش پس مى‏گوییم دیوانه است.
ولید نه!دیوانه هم نیست،ما دیوانگان را دیده‏ایم و در کارها و سخنان محمد دیوانگى مشاهده نمى‏شود.
قریش مى‏گوییم:شاعر است!
ولیدـشاعر هم نیست،زیرا ما انواع شعرـاز رجز و هزج و مبسوط و غیرهـرا دیده‏ایم ولى سخنان او شعر هم نیست.
قریش پس مى‏گوییم ساحر است.
ولیدـنه ساحر هم نیست زیرا ما ساحران و سحر و جادوشان را هم دیده‏ایم،آنها ریسمانى را گره مى‏زنند و در آن مى‏دمند و سخنان محمد شباهتى به کار آنها ندارد.
پرسیدند:پس چه بگوییم و کارهاى او را به چه چیز نسبت دهیم؟
ولید گفت:به خدا در گفتارش حلاوتى است و اصل و ریشه‏اش محکم و ثمره و میوه‏اش پاکیزه و نیکوست،هر چه بگویید مردم بخوبى مى‏دانند که سخنان بیهوده و باطلى است و با این همه این احوال باز هم از همه بهتر همان است که بگویید ساحر است‏زیرا سخنان او همچون سحر و جادوست که به وسیله آنها میان پدر و فرزند،زن و شوهر،فامیل و عشیره را جدایى مى‏اندازد .
قریش از نزد ولید بیرون آمده و سر راه کاروانیان رفته و به هر کس برخورد مى‏کردند او را از تماس با رسول خدا(ص)برحذر داشته و از سحر و جادوى آن حضرت بیمناکش مى‏ساختند.
و به گفته بسیارى از اهل تفسیر آیات زیر درباره ولید و اندیشه و گفتارش نازل شد:
«ذرنى و من خلقت وحیدا،و جعلت له مالا ممدودا،و بنین شهودا،و مهدت له تمهیدا،ثم یطمع أن ازید،کلا انه کان لایاتنا عنیدا،سارهقه صعودا،انه فکر و قدر،فقتل کیف قدر،ثم قتل کیف قدر،ثم نظر،ثم عبس و بسر،ثم ادبر و استکبر،فقال ان هذا الا سحر یؤثر،ان هذا الا قول البشر...» (13)

- پینوشتها -

13.[مرا واگذار با کسى که او را تنها آفریدم،و براى او مال بسیار و پسرانى گواه قرار دادم،و آماده ساختم برایش آمادگى‏ها،سپس آرزو دارد که زیادتر گردانم،نه چنان است او آیات ما را دشمن دارد،زود است که او را به عذابى سخت دچار سازیم،همانا او اندیشید و سنجید،پس کشته شود که چگونه سنجید،سپس کشته شود چگونه سنجید پس نگریست سپس چهره در هم کشید و روى در هم کرد آن گاه پشت کرد و کبر ورزید،و گفت:این نیست مگر سحرى که در رسد و نیست آن مگر گفتار بشر...]سوره مدثر،آیات 11 تا .25

نوشتن دیدگاه