چنانکه پیش از این گفته شد،عبد المطلب در میان قریش به خاطر حسن تدبیر و سخاوت و فصاحت لهجه و کمالات دیگرى که داشت داراى مقامى والا و عظیم گردید و همه قریش در برابر او مطیع و فرمانبردار شدند،و از نظر کمالات روحى و مقامات معنوى نیز روایات زیادى در فضیلت او رسیده،از آن جمله در حدیثى که کلینى(ره)در اصول کافى از امام صادق(ع)روایت کرده آن حضرت فرمود:
«یحشر عبد المطلب یوم القیامة أمة واحدة علیه سیماء الانبیاء و هیبة الملوک»[عبد المطلب در روز قیامت یک امت محشور مىگردد(یعنى در زمان خود تنها او بود که پیرو دین حق بود)و سیماى پیمبران و هیبت پادشاهان را داراست.]و در حدیث دیگرى صدوق(ره)از رسول خدا(ص)روایتى نقل کرده و خلاصهاش این است که آن حضرت به على(ع)فرمود:
همانا عبد المطلب در زمان جاهلیت پنج سنت(و قانون)قرارداد که خداى تعالى آنها را در اسلام مقرر فرمود:
1.زن پدر را بر پسران حرام کرد.
2.گنجى به دست آورد و خمس آن را جدا کرد و در راه خدا داد.
3.هنگامى که زمزم را حفر کرد نامش را سقایت الحاج نامید.
4.دیه قتل را صد شتر قرار داد.
5.طواف کعبه را به هفت شوط مقرر داشت.
و خداى تعالى آنها را در اسلام مقرر فرمود،آن گاه رسول خدا(ص)چنین فرمود:یا على ان عبد المطلب کان لا یستقسم بالازلام،و لا یعبد الاصنام و لا یاکل ما ذبح على النصب،و یقول :انا على دین ابراهیم.
[همانا عبد المطلب به بتها قرعه نمىزد،و آنها را پرستش نمىکرد،و از آنچه براى بتها قربانى مىکردند نمىخورد،و مىگفت:من بر دین ابراهیم باقى هستم.]و از سخنان حکمت آمیز عبد المطلب اشعار زیر است که از حضرت رضا(ع)روایت شده:
یعیب الناس کلهم زمانا
و ما لزماننا عیب سوانا (12)
نعیب زماننا و العیب فینا
و لو نطق الزمان بناهجانا (13)
و ان الذئب یترک لحم ذئب
و یاکل بعضنا بعضا عیانا (14)
و در تواریخ اهل سنت آمده که از عبد المطلب سنتهایى به جاى مانده که بیشتر آنها در قرآن کریم نیز به صورت سنت و قانون آمده و از آن جمله است:وفاى به نذر،منع از ازدواج محارم،بریدن دست دزد،نهى از کشتن دختران،حرمت شراب و زنا،و دیگر آنکه قدغن کرد کسى با بدن برهنه طواف کند.و همچنین آمده است که هر گاه قریش دچار قحطى سخت و خشکسالى مىشدند دست عبد المطلب را گرفته و او را به کوههاى مکه مىبردند تا وى براى آمدن باران دعا کند،چون بارها تجربه کرده بودند که خداوند دعاى او را در مشکلات مستجاب مىفرماید،و این بدان جهت بود که عبد المطلب با رفتار جاهلانه مردم جاهلیت مخالفت مىکرد و بر اعمال خلاف آنها خرده مىگرفت.و به دنبال آن گفتهاند:خداى تعالى اصحاب فیل را نیز به دعاى عبد المطلب نابود کرد. (15) و عموما عمر عبد المطلب را در هنگام مرگ یکصد و چهل سال نوشتهاند.و پس از این خواهد آمد که عبد المطلب تا وقتى که رسول خدا(ص)به دنیا آمد و به سن هشت سالگى رسید زنده بود و کفالت و سرپرستى آن بزرگوار را به عهده داشت.
- پینوشتها -
12.مردم همگى از زمان عیبجویى مىکنند و زمان ما عیبى جز ما ندارد.
13.ما زمان را عیبجویى مىکنیم در صورتى که هر عیبى هست در خود ماست(زمان عیبى و تقصیرى ندارد)و اگر زمان به سخن درآید زبان به بدگویى ما باز خواهد کرد.
14.گرگ گوشت گرگ دیگر را نمىخورد ولى ما گوشت یکدیگر را آشکارا مىخوریم.
15.و عجب این است که با تمام این گفتارها درباره ایمان او به خداى تعالى به گفتگو و بحث پرداخته و اکثرا گفتهاند:در پایان عمر دست از بت پرستى برداشت و به خداى یکتا ایمان آورد!(و این است معناى تناقض گویى)!به سیره قاضى دحلان مراجعه کنید.
بازگردیم به دنباله شرح حال عبد المطلب
- بازدید: 1365