پس از گريختن سپاه قريش ، بعضى از تيراندازان مسلمين گفتند: ديگر چرا اين جا بمانيم ؟، اينك برادران شما به جمع آورى غنيمت پرداخته اند، ما هم با آنها شركت كنيم و سخن رسول خدا را كه فرموده بود: ((همان جا بمانيد، اگر كشته شديم ما را يارى ندهيد و اگر غنيمت برديم با ما شركت نكنيد)) فراموش كردند و بيشتر 50 نفر به ميدان جمع غنيمت سرازير شدند و جز ((عبدالله بن جبير)) با كمتر از 10 نفر باقى نماندند كه آنها بر اثر حمله ((خالد بن وليد)) و ((عكرمة بن ابى جهل )) به شهادت رسيدند. گريزندگان قريش ديگر بار به جنگ پرداختند، در اين ميان فريادى برآمد كه محمد كشته شد و ((عبدالله بن قمئه )) گفت : من محمد را كشتم و كار مسلمانان به پريشانى و دشوارى كشيد و دشمن به رسول خدا راه يافت و ((عتبة بن ابى وقاص )) دندان پيشين رسول خدا را شكست و روى او را مجروح ساخت و لبش را شكافت و رسول خدا در يكى از گودالهايى كه ابوعامر براى مسلمانان كنده بود افتاد. پس على بن ابى طالب دست رسول خدا را گرفت و مالك بن سنان خون روى رسول خدا را مكيد و فرو برد.
چهار نفر از قريش كه بر كشتن رسول خدا همداستان شدند عبارتند از: عبدالله بن شهاب زهرى ؛ عتبة بن ابى وقاص زهرى ؛ عبدالله بن قمئه ؛ ابى بن خلف .
نتيجه معصيت و نافرمانى
- بازدید: 591