يكى از عواملى كه در پيدايش هجرت تاءثير خاصى را همواره داشت ، جنگهاى خونين و خانمان براندازى بود كه بين اين دو قبيله صورت مى گرفت .
در پى جنگهاى خونين بين دو قبيله ، يكى از سران قبيله خزرج به نام ابوالخير با گروهى از جوانان بنى اشهل ، از يثرب عازم مكه شدند تا به خانه ابن ابى رافع (2) وارد شدند و از او تقاضاى كمك نظامى نموده و خواستند كه با قبيله آن ها پيمان نظامى منعقد سازد.
رسول خدا (صلى الله عليه وآله ) از ورود آنها مطلع شد، از فرصت استفاده كرده و با آنان ملاقاتى را ترتيب داد و پيشنهاد مناسبى را به آنان در جهت رفع غائله جنگهاى طولانى - كه هر سال اتفاق مى افتاد -ارائه داد و فرمود: آيا تمايل داريد شما را به راه خير و صلاح بهتر از آنچه كه هدف شماست راهنمايى كنم ؟
آنان گفتند: راهنمايى شما چيست ؟
پيامبر به روش هميشگى خود فرمود: من از جانب خدا به سوى بشر فرستاده شده ام تا آنان را به سوى او دعوت كنم به اينكه فقط او را عبادت و پرستش نمايند و براى او شركى نگيرند خداوند قرآن را بر من نازل فرموده است تا به وسيله آن شما را هدايت كنم . سپس آياتى از قرآن را براى آنان تلاوت كرد و آنان را به اسلام فرا خواند.
گرچه بعضى از آنان دعوت و نصايح پيامبر را پسنديدند ليكن رؤ ساى آنها از پذيرش دعوت حضرت سرباز زدند. در نتيجه مذاكره آنان با پيامبر بدون نتيجه پايان يافت (ضمن اينكه با سران قريش به توافق نرسيدند) و آنان به سوى يثرب بازگشتند، پس از بازگشت ابوالخير به يثرب ، واقعه بغاث (بين دو قبيله اوس و خزرج ) رخ داد (3).

- پینوشتها -

 2- ابن ابى رافع ، يكى از سران قبيله قريش محسوب مى شد
3- تاريخ طبير، ج 2، ص 245

نوشتن دیدگاه