دست يابى به اهداف انسانى در پرتو داشته هاى كمالى امكان پذير خواهد بود. ايمان از عواملى است كه آدمى را در برابر لغزش حفظ مى كند و همچون سپرى است محكم در برابر هجوم افكار شيطانى و حصارى است كه سعادت و سلامت دنيوى و اخروى را در خود جاى داده است. در كنار ايمان و پرهيزگارى، علمى كه بتواند براى او و ديگران ثمربخش باشد و همچنين تدبرى كه وى را به نرم خويى فرا خواند تا با ديگران به مدارا رفتار كند، بسيار ارزشمند است. اگر آدمى، پرهيزگار باشد، خود را نيز به زيور دانش بيارايد و وسيله سنجش اعمالش، عقل و تدبير باشد، مى تواند منشأ عمل خير باشد. رسول گرامى اسلام نيز بر اين سه گوهر ارزشمند تأكيد كرده است و مى فرمايد:

ثَلاثٌ مَنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ لَمْ يَقُمْ لَهُ عَمَلٌ: وَرَعٌ يَحْجُزُهُ عَنْ مَعَاصِى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ عِلْمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ السَّفِيهِ وَ عَقْلٌ يُدارِى بِهِ النّاسَ.(208)

سه چيز است كه اگر در كسى نباشد، عملى از او سر نمى زند: پرهيزگارى كه او را از نافرمانى هاى خداوند متعال باز دارد; دانشى كه با آن، نادانى آدم نادان را برطرف سازد; عقلى كه به وسيله آن، با مردم به مدارا رفتار  كند.

- پى‏نوشت‏ها -

(208) - همان، ص 7.

نوشتن دیدگاه