بسيار اتفاق مى افتد كه انسان حال مناسبى دارد، ولى در برخورد با افراد اخم آلود و در خود فرورفته، حال خوش خود را از دست مى دهد. همچنين چه بسا از پيشامدى، اندوهگين است، ولى با افرادى كه چهره اى بشاش و خوش رو دارند، روبه رو مى شود و غم و غصه هاى خويش را از ياد مى برد. در حقيقت، گشادگى چهره يا درهم كشيدن آن، به اختيار انسان است; با خوش رويى، مى تواند توجه ديگران را به خود جلب كند و با اخم و ناراحتى، ديگران را از خود خواهد راند. پيامبر گرامى اسلام، گشاده رويى را نوعى صدقه شمرده است و مى فرمايد:
مِنَ الصَّدَقَةِ أَنْ تُسَلِّمَ عَلَى النّاسِ وَ أَنْتَ طَلِقُ الْوَجْهِ.(206)
از جمله صدقات اين است كه با گشاده رويى به مردم سلام كنى.
- پىنوشتها -
(206) - همان، ش 3068.
گشاده رويى
- بازدید: 663