انسان خردمند، از گردش روزگار و پيشامدها و حوادث غافل نيست و از همه آنها درس عبرت و سازندگى مى آموزد. افراد بسيارى از بهترين امكانات مادى برخوردار بودند، ولى اينك به تكه اى نان محتاج شده اند يا چه بسا
آدم هايى كه آه دربساط نداشتند، ولى امروز صاحب مال و منال فراوانند. چه افراد توان مندى كه نعمت سلامتى و قدرت جسمانى داشتند، ولى اينك زمين گير شده اند. آيا بهتر نيست انسان از آنچه در پيرامونش مى گذرد، درس عبرت بگيرد و به قدرت جسمانى و مال و دارايى خود مغرور نشود؟

به ياد آوريم اين سخن ظريف قائم مقام فراهانى را:

روزگار است اين، كه گه عزت دهد، گه خوار دارد *** چرخ بازيگر از اين بازيچه ها، بسيار دارد

پيامبر اعظم (صلى الله عليه وآله) مى فرمايد:

كَفى بِالدَّهْرِ واعِظاً وَ بِالْمَوْتِ مُفَرِّقاً.(205)

چه آموزگارى است روزگار و چه جماعت پراكنى است مرگ!

- پى‏نوشت‏ها -

(205) - همان، ش 2126.

نوشتن دیدگاه