انسان پرهيزگار در شرايط گوناگون زندگى، خود را در محضر پروردگار متعال مى بيند و خدا را شاهد و ناظر رفتار خويش مى داند. ايمان به خداوند در اعماقِ جانِ چنين فردى ريشه دوانيده است و رشته حضور الهى را هيچ گاه گسسته نمى بيند. وى به هنگام خوشى و ناخوشى، سختى و سادگى، خداوند را نزديك ترين ياور خود مى داند و همچون كسانى نيست كه تنها در سختى ها به درگاه ربوبى روى مى آورند و پس از حل مشكل، به خدافراموشى و خودگرايى مبتلا مى شوند. او، مودّت و امنيت الهى را بر جاذبه مال و مقام ترجيح مى دهد و دار قرار را بر دار فرار نمى فروشد. پيامبر گرامى اسلام در اين باره مى فرمايد:
اِتَّقِ اللهَ فِى عُسْرِكَ وَ يُسْرِكَ.(95)
هنگام سختى و خوشى، خداترس باش.
- پىنوشتها -
(95) - همان، ش 33.
خداترسى
- بازدید: 740