اسلام با توجه به لزوم ارتباط سالم و عاطفى ميان اعضاى يك خانواده و جامعه، براى تحكيم آن، توصيه هاى مؤكدى صادر كرده است. اسلام، كسانى را كه به شكل هاى گوناگون مى كوشند رابطه افراد را تيره و تار و آنان را نسبت به هم بدبين كنند، نكوهيده و عذاب هاى بسيار رنج آورى به آنان وعده داده است. از بدترين نوع جدايى، گسستن پيوند زناشويى است كه كودك از مادر و برادر از برادر دور مى افتد. آنان ساليان سال در آرزوى ديدار يكديگر لحظه شمارى مى كنند و آتش حسرت در دل دارند. به راستى آيا بچه هاى طلاق با اين ضربه هاى جبران ناپذير روحى و عاطفى، مى توانند شخصيت سالم داشته و فرد مفيدى براى آينده ميهن خويش باشند؟
افراد بسيارى هستند كه عجولانه و تحت تأثير احساسات، به جدايى تن مى دهند و سپس پشيمان مى شوند يا اينكه فرد سومى با وسوسه هاى شيطانى، پيوند زناشويى آنان را به هم مى زند. تفرقه گرايان، به آنان وعده هاى پوچ مى دهند و ديرى نمى پايد كه آنان به ناپسند بودن عمل خويش پى مى برند، ولى افسوس كه ديگر اميدى به اصلاح كار نيست. پيامبر عظيم الشأن اسلام در نكوهش تفرقه افكنان مى فرمايد:
لَعَنَ اللهُ مَنْ فَرَّقَ بَيْنَ الوالِدَةِ وَ وَلَدِها وَ بَينَ الاَْخِ وَ اَخيهِ.(82)
خدا لعنت كند كسى را كه ميان فرزند و مادر و برادر و برادر جدايى مى افكند.
- پىنوشتها -
(82) - همان، ش 2240.
جدايى نزديكان
- بازدید: 671