بى ترديد، ثروت در رفع نيازهاى فردى و اجتماعى مى تواند اثربخش باشد. ثروت مندى كه در مسير سازندگى تلاش مى كند، مى تواند اسباب آسايش اجتماعى را فراهم آورد و از شكاف هاى عميق طبقاتى جلوگيرى كند. متأسفانه افرادى يافت مى شوند كه نه تنها از ثروت خود در راه منافع جمعى سود نمى برند، بلكه از به كارگيرى آن در رونق زندگى شخصى خود نيز دريغ مىورزند. اين انباركنندگان ثروت، از چرخش صحيح پول در جامعه جلوگيرى مى كنند و سرمايه اى را كه مى تواند گشايشگر مشكلات ديگران باشد، در انحصار خود نگه مى دارند. اين افرادبا به كارگيرى درست سرمايه خود، مى توانند نيك نامى دنيا و آخرت را براى خويش فراهم آورند. رسول الله(صلى الله عليه وآله) در ترغيب به اين اقدام خداپسندانه مى فرمايد:

 ... طوبى لِمَنْ عَمِلَ بِعِلْمِهِ وَ اَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ.(78)

 ... خوشا به حال كسى كه به علم خويش عمل كند و زيادى مال خود را ببخشد.

- پى‏نوشت‏ها -

78) - نهج الفصاحة، ش 1911.

نوشتن دیدگاه