بعضى مال باختگان پس از دزديده شدن اموالشان، به هر كس بخواهند تهمت مى زنند. آنان بدون تحقيق كافى و استدلال منطقى، بى درنگ دادگاه غيابى تشكيل مى دهند و آبروى ديگران را بر باد مى دهند، در حالى كه هتك حيثيت يك انسان آبرومند در ديد شرع و عرف خطاست. آبروى افراد نبايد بازيچه پندارهاى ناصواب ما شود. پس در چنين مواردى، فرد بايد تعادل روحى
خود را حفظ كند و اگر دليل و مدرك مستندى دارد، به دادگاه صالح مراجعه كند، نه اينكه با هياهو، حقوق ديگران را پاى مال سازد. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) در نكوهش چنين رويه اى مى فرمايد:

لايَزالُ الْمَسْرُوقُ مِنْهُ فِى تُهْمَةِ مَنْ هُوَ بَرئٌ مِنْهُ حَتّى يَكُونَ أَعْظَمَ جُرْماً مِنَ السّارِقِ.(77)

دزد زده كسانى را كه از دزدى بى خبرند، آن قَدر تهمت مى زند كه گناهش از خود دزد بيشتر خواهد شد.

- پى‏نوشت‏ها -

(77) - همان، ش 2539

نوشتن دیدگاه