آدمى در طول زندگى و در رويارويى با مسائل گوناگون مادى به زنگارها و آلودگى هايى دچار مى شود كه براى زدودن آن، به تصفيه روحانى نياز دارد. يكى از بهترين راه هاى تصفيه ناخالصى ها، تلاوت قرآن است. قرآن، گوهر گران بهايى است كه با هر چه برخورد كند، به آن رنگ خدايى مى دهد و ناخالصى ها را به نورانيت و صفا تبديل مى كند. در حقيقت، كلام قرآن، معجون شفابخش و داروى هر دردى است كه خداى بزرگ، آن را براى تصفيه دل هاى بيمار قرار داده است. با شنيدن آيات الهى، نورانيت به قلب انسان وارد مى شود و معنويت خاصى، سراسر وجود آدمى را فرا مى گيرد و احساس آرامش و آسايش به او دست مى دهد. پس بياييم ساعتى از شب يا روز را به اين مهم اختصاص دهيم كه پيامبر اسلام فرموده است:

إِنَّ هذِهِ الْقُلوُبَ تَصْدَءُ كَمايَصْدَءُ الحَديدُ. قيل فما جَلاءُها؟ قالَ: ذِكْرُ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةُ الْقُرْانِ.(74)

دل ها مانند آهن زنگ مى زند. گفتند: «صيقل آن چيست»؟ گفت: «ياد مرگ و خواندن قرآن».

- پى‏نوشت‏ها -

(74) - نهج الفصاحه، ش 934.

نوشتن دیدگاه