بيشتر مردم بر اساس ظواهر قضاوت مى كنند; يعنى به محض اينكه دريافتند كسى از نظر مالى، وضعيت خوبى ندارد، به تصور اينكه مبادا روزى از او توقع و انتظارى داشته باشد، از وى كناره مى گيرند. در اين حالت، براى شخص فقير هم پاى ديگران احترام قائل نمى شوند و حتى حاضر نيستند به سخنان منطقى و با ارزش او به اندازه سخنان پوچ و بى ارزش افراد توانگر گوش فرادهند. با وجود اين، شايسته است انسان، با عزت نفس و خويشتن دارى، فقر و ندارى خود را نزد هر كس و ناكس اظهار نكند تا شخصيت او تخريب نشود. البته در شرايط اضطرارى، انسان بايد نيازمندى هاى خود را به ديگران بگويد تا بر اساس دستورهاى انسان دوستانه اسلام، نياز او برطرف شود. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) درباره حفظ آبرو و خويشتن دارى مى فرمايد:
مَنْ تَفَاقَرَ اِفْتَقَرَ.(23)
هر كس خود را فقير نشان دهد، فقير خواهد شد.
- پىنوشتها -
(23) - همان، ش 2758.
اظهار نكردن فقر
- بازدید: 710