بعضى افراد به دليل برخوردارى از مال و مقام و ديگر ظواهر مادى ـ كه صد البته ناچيز و فانى است ـ معنويت خود را فدا مى كنند و كالاى با ارزش ايمان را به قيمت كم مى فروشند. اينان پس از مدتى، خود را در اين معامله نابرابر،
زيان كار مى بينند و به پشيمانى و عذاب وجدان دچار مى شوند. آنان به راستى از زيان كارانند. زيان كارتر و بدبخت تر از اين گروه، كسانى هستند كه براى دنياى ديگران، دين خود را مى فروشند. اينان به كسانى يارى مى رسانند كه در روز حساب، ياور آنان نخواهند بود. چنين افرادى به دليل كمك به دنياپرستان و مسلط كردن آنان بر مردم، گناه بزرگى به گردن خواهند گرفت. پيامبر راستين اسلام مى فرمايد:
إِنَّ مِنْ شَرِّ النّاسِ مَنزِلَةً عِنْدَ اللهِ يَوْمَ القيامَةِ عَبْدَاً أَذْهَبَ آخِرَتَهُ بِدُنْيا غَيْرِه.(5)
بدترين مردم از نظر مقام در روز قيامت، كسى است كه آخرتش را براى دنياى ديگران بفروشد.
- پىنوشتها -
(5) - نهج الفصاحة، ش 915.
آخرت فروشى
- بازدید: 860