طلوع شمس ندیدی ز نجم اگر محسوس‏
ببین ز نجمه به عالم طلوع شمس شموس‏
نموده انفس و آفاق را قرین سرور
شهی که نفس نفیسش بود انیس نفوس‏
تبارک الله از این روز اسعد میمون‏
که هست مولد شاه حجاز خسرو طوس‏
خدیو خطه‏ ی طوس آن که عارفان ندهند
گدائی در او را به حشمت کاووس‏
امام جن و بشر کش بر آستانه‏ ی قدس‏
ملایک‏اند دمادم به ذکر یا قدوس‏
مه سپهر ولایت شهی که در هر صبح‏
زند به خاک درش آفتاب گردون بوس‏
ز رشک خادم کویش رواست خازن خلد
همی گزد لب و بر هم زند کف افسوس‏
عجب نباشد اگر فایق آمد از هر باب‏
گه مباحثه با عالم یهود و مجوس
چه جلوه ذره کند در مقابل خورشید
چه صرفه قطره برد در کنار اقیانوس‏
چه شد دنائت مأمون و کینه ‏توزی او
کجاست آن همه تزویر و حیله و سالوس؟!
بگو بیا و ببین حشمت خدائی وی‏
که آن به دیده ‏ی خلق خدا بود محسوس‏
همیشه بر سر بام جهان به کوری خصم‏
به نام نامی آن شه فلک نوازد کوس
درون جسم گدازد دل حسودانش‏
چنان که شمع گدازد میانه ‏ی فانوس‏
شهی که وحش بیابان از او گرفته مراد
«صغیر» کی شود از لطف و رحمتش مأیوس‏

شاعر: صغیر اصفهانی

منبع: پایگاه اطلاع رسانی کبوتر حرم

دیدگاه‌ها