صفّین نام جایی است که در ساحل غربی فرات و بین عراق و شام قرار دارد و خونبارترین جنگ داخلی مسلمانان در آن جا به سال 37 قمری رخ داد. معاویة بن ابی سفیان با سرپیچی از اطاعت امیر مؤمنان و امام مسلمانان - یعنی حضرت علی علیه السلام - که همه مسلمانان با آزادی کامل و از سر اختیار تام بلکه با التماس و خواهش با او بیعت کرده بودند آغازگر این جنگ خونین بود که شهادت بیست و پنج هزار شهید از مسلمانان و از طرفی دیگر مرگ چهل و پنج هزار انسان فریب خورده و استحمار شده از سپاه شام را در پی داشت.(79)
کاری را که ابوسفیان (سردمدار کافران و مشرکان) در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله نتوانسته بود انجام دهد پسرش معاویه در سایه بیست و پنج سال غربت و مظلومیت آل محمّد صلی الله علیه و آله فرصت انجامش را یافت تا بالاخره به آرزوی پدرش ابوسفیان که چیزی جز کوبیدن و کشتن مسلمانان نبود جامه عمل پوشانید.
درباره جنگ صفّین کتاب های چندی نوشته شده است و جا دارد ده ها کتاب دیگر نیز نوشته شود. شرح و تحلیل آن نه تنها در این مجال که حتّی در یک کتاب نیز نمی گنجد. ما خوانندگان این اثر را به کتاب پربار استاد عبدالمجید معادی خواه با عنوانِ: تاریخ اسلام (عرصه دگراندیشی و گفت و گو) جلد چهار و پنج، ارجاع می دهیم و در اینجا تنها به صحنه های پراکنده ای از آن می پردازیم که حاکی از شجاعت شیر خدا؛ حضرت حیدر کرّار علیه السلام است و هر یک به نوعی رشادت و قاطعیت آن حضرت را نشان می دهد که حضرتش همانطوری که در عصر رسول اللّه صلی الله علیه و آله با کافران لجوج و مشرکان مهاجم می جنگید با منافقان جنگجو و کینه توز هم می جنگید و همان شجاعتی که در سنّ و سال بیست تا سی و پنج داشت در شصت سالگی هم داشت. سی سال غربت و مظلومیتی که پس از پیامبر صلی الله علیه و آله دیده بود هرگز نتوانسته بود در عزم راسخ و ایمان قاطع او تزلزلی ایجاد کند و یا او را بشکند زیرا که او همیشه با خدا و برای خدا بود که درود خدا بر او، و بر شهیدان راه حقّش بادا.
79 . نصربن مزاحم منقری، وقعة صفّین / 558.

نوشتن دیدگاه