حضرت ابوطالب علیه السلام شخصیت عظیم الشأنی است. روزی امیرالمؤمنین علیه السلام در زمان خلافتشان در رُحبه نشسته بودند، در حالی که مردم هم اطراف حضرت جمع شده بودند، پس مردی برخاست و گفت: ای امیرالمؤمنین! در این مکانت و موقعیت قرار داری که خداوند تو را در این جایگاه و مقام قرار داده و حال آنکه پدرت به آتش عذاب می شود؟ حضرت فرمود: مَهْ فَضَّ اللّه فاک، بس کن، خدا دهانت را بشکند، بحقّ آن خدایی که محمّد صلی الله علیه و آله را بحق مبعوث به نبوّت فرمود قسم، اگر پدرم از تمام گنهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند متعال شفاعتش را می پذیرد، آیا پدر من در آتش عذاب شود در حالی که فرزندش تقسیم کننده آتش است؟
سپس فرمود: به آن خدایی که محمّد صلی الله علیه و آله را به حق مبعوث به نبوّت
[25]
فرمود، همانا نور ابوطالب علیه السلام در روز قیامت انوار همه خلایق را خاموش می کند، مگر پنج نور را: نور محمّد صلی الله علیه و آله ، نور من، نور فاطمه علیهاالسلام و دو نور حسن و حسین علیهماالسلام و انوار ائمه از نسل او را، زیرا نور ابوطالب علیه السلام از نور ماست که خدای عزّوجلّ خلق فرمود دو هزار سال قبل از خلقت آدم علیه السلام .(4)
4. خصائص الصدیقة الزهراء علیهاالسلام : معرّفی مقام شامخ حضرت فاطمه علیهاالسلام ، ص 52.

نوشتن دیدگاه