اعترافات عمر درباره امير مؤمنان على(عليه السلام)
باز هم على(عليه السلام) مدد نمود
علاّمه طحاوى و ديگران آورده اند: در ايّام حكومت يزيد بن ابى سفيان (برادر معاويه در شام از طرف عمر بن خطاب) به عمر بن خطّاب گزارش داده شد كه عده اى از مردم شام شرب خمر نموده و مدعى حلال بودن آن شده و آيه:
(ليس على الّذين آمنوا و عملوا الصالحات جناح فيما طعموا)(156) را تأويل و بدان استناد مى كنند.
عمر دستور داد فوراً آنها را به مدينه روانه كنند، و چون وارد شدند با مردم (صحابه پيامبر) مشورت كرد كه چگونه با آنان رفتار كند و حكم شرعى درباره آنها چيست؟
آنها گفتند: اى اميرالمؤمنين به نظر ما اين عدّه شرابخوار بر خدا دروغ بسته و تشريع بدون اذن الهى نموده كه شراب را حلال كرده و آشاميده اند، پس بايد آنها را گردن بزنى.
در اين موقع على(عليه السلام) ساكت بود و چون عمر از حضرتش نظر خواهى كرد، فرمود: آنها را احضار و وادار به توبه كن، اگر پذيرفتند و توبه كردند هر يك را با هشتاد ضربه شلاق حد بزن وگرنه آنها را گردن بزن.
پس عمر به دستور امام عمل كرد و چون توبه كردند، از اجراء حدّشان صرف نظر نمود.(157)
ابوالفرج اصفهانى نيز با كمى اختلاف و تفصيل بيشتر اين روايت را نقل نموده.(158)
_____________________________________________________
(156) مائده، 5/93 .
(157) مشكل الاثار طحاوى، ج2، كتاب حدود، ص88 . درّ المنثور سيوطى، 1/322ـ321، به نقل از ابن ابى شيبه و ابن منذر . فتح البارى عسقلانى، 15/74، به نقل از ابن ابى شيبه .
(158) الأغانى، ج18، ص298، چ بيروت.
