1 - شكيبايى آن است كه انسان در سخت ترين شرايط بر اعصاب خودمسلّط باشد. بى‏گمان امام در روز عاشورا در دشوارترين وسخت‏ترين‏حالتى بوده كه انسان در برابر ظلم و ستم پايدارى كرده است. امّا با اين‏همه آن‏حضرت شكيبايى ورزيد، آن گونه كه حتّى فرشتگان آسمانى ازمقاومت دليرانه و قدرت اراده و عزم پولادين وى به شگفت آمدند.
2 - يكى از خادمان آن‏حضرت مرتكب عملى شد كه بر وى مجازات‏لازم بود. امام دستور داد او را حد بزنند. خادم گفت: مولاى من (وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ)(وآنهايى كه خشم وغضب خودفرو نشانند) امام‏ فرمود: رهايش كنيد. خادم گفت: (وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ) (و از بدى مردم‏در گذرند) امام فرمود: از تو گذشتم. خادم گفت: (وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ)(و خداوند نيكو كاران را دوست مى‏دارد) امام فرمود: "تو در راه خداآزادى و دو برابر مبلغى كه پيش از اين به تو مى‏دادم، به تو خواهم داد".(1)
-------------------------------------------
1-الفصول المهمّة، ص‏159.
--------------------------------------
آية الله سيد محمد تقى مدرسى

نوشتن دیدگاه