از پيامبر اكرم (ص) منقول است كه فرمود:
((امت من در زمان مهدى از چنان نعمتى برخوردار شوند كه مانند آن را هرگز برخوردار نشده باشند، آسمان باران بر سر آنان فرو ريزد و زمين هيچ گياهى را نگاه نداشته مگر اينكه آنرا مى روياند))(1)
و نيز فرمود:
((امـت او چـنـان نـزدش پـنـاه جـويـد كـه زنـبـورهـاى عـسـل نـزد مـلكـه خـود، زمـيـن را از عـدل و داد مـالامـال كـنـد هـمـانـگـونـه كـه از جـور و سـتم مـالامـال شـده است، بطوريكه مردم همچون جامعه نخستين خود گردند، وى خفته اى را بيدار نمى كند و خونى را نمى ريزد))(2)
بـنـظـر مـى رسـد مـعناى جمله ((همچون جامعه نخستين خود)) اين باشد كه در جامعه اوليه بشرى كه يك امت بودند و بر پايه صفا و فطرت انسانى مى زيستند و اختلافى در ميان آنها نبود، چنانكه خداوند در قرآن فرموده است: ((مردم يك امت بوده اند))(3)
ايـن امـر نـقطه نظر پاره اى از روايات را تاءييد مى كند كه جامعه انسانى در عصر مهدى (ع) يك جامعه بدون فقر و بى نيازى خواهد بود، آنگاه جامعه اى با عشق و محبت و دوستى و بدون اختلاف و كشمكش كه نيازى به محاكم قضائى ندارد و در مرحله بعد جامعه اى كه مـعـامـلات بدون مبادله پول انجام مى گيرد بگونه اى كه افراد آن ((قربة الى الله)) بـه يـكـديـگـر خدمت خواهند كرد و نيازها و مايحتاج خود را با هم و با اهداء صلوات و درود بر پيامبر گرامى اسلام (ص) بر طرف خواهند نمود.
همچنين پيامبر (ص) فرمود:
((سـاكنان آسمان و زمين از او خشنود مى شوند، آسمان از ريزش باران قطره اى دريغ نـكـرده و زمين از رويش ‍ گياهان خوددارى نمى كند بگونه ايكه زندگان آرزو مى كنند كه كاش مردگان زنده مى شدند(4) براى اينكه از اين نعمت ها بهره مند شوند.))
از امام باقر (ع) نقل شده است كه فرمود:
((خـداونـد مـتـعـال ديـن خـود را بـوسيله او آشكار مى گرداند هر چند مشركان نپسندند و ويرانى هاى زمين همه آباد مى گردد))(5)
و امام صادق (ع) فرمود:
((مـهـدى مـحبوب دلهاى مردم است و خداوند بوسيله او آتش فتنه ناگوار را خاموش ‍ مى گرداند))(6)
در تـفـسـيـر آيـه ((مـدهـامـتـان)) از امـام صـادق (ع) منقول است كه فرمود:
((بين مكه و مدينه از درختان نخل متصل مى گردد))(7)
از سعيدبن جبير نقل شده است كه گفت:
((سـالى كه قائم قيام مى كند بيست و چهار نوبت بر زمين باران مى بارد كه آثار و بركات آن ديده مى شود))(8)
ابن حماد آورده است كه:
((نـشـانـه مـهـدى، سـخـت گـيـرى نـسـبـت بـه كـارگـزاران و بـخـشـنـده بـودن بـا مال و دلسوز نسبت به بينوايان است))
و نيز آمده كه: ((مهدى گوئيا، كره به دهان بيچارگان مى گذارد))(9)
-----------------------
1-نسخه خطى ابن حماد، ص 98.
2-نسخه خطى ابن حماد، ص 99.
3-بقره ـ 213.
4-نسخه خطى ابن حماد، ص 99.
5-بحار ج 52، ص 191.
6-بشارة الاسلام، ص 185.
7-بحار ج 56، ص 49.
8-كشف الغمه ج 3، ص 250.
9-نسخه خطى ابن حماد، ص 98.
------------------
على كورانى

نوشتن دیدگاه