پـس از وقـوع مـعـجـزه فرو رفتن در زمين، در مورد لشكر سفيانى در راه مكه، ستاره بخت سـفيانى رو به افول مى گذارد، در حاليكه اختر سعادت حضرت مهدى (ع) رو به اوج و درخشندگى مى نهد.
روايـات، بـعـد از وقـوع حـادثـه فـرو رفـتن لشكريان سفيانى، نقش نظامى ديگرى را براى او در حجاز ذكر نمى كند. با توجه به اينكه اين ماجرا پايان بخش نقش او در حجاز خـواهـد بـود. امـا احتمال دارد نيروهايى براى او در مدينه باقى بماند كه با قواى حكومت (خـانـدان فـلان) كـار زار كند و روايات خاطرنشان مى سازد كه حضرت مهدى (ع) پس از مـعـجـزه فـرو رفـتـن قـواى دشـمـن، بـا سـپـاه خـود كـه مشكل از چند ده هزار نفر رزمنده است براى آزاد سازى مدينه راهى آنجا شده و با دشمنان خود در آنجا درگير مى شود.
بـه هـر حـال حضرت مهدى (ع) مدينه را فتح و حجاز را آزاد و نيروهاى دشمن را منكوب مى سازد و لشكر سفيانى هر كجا كه روياروى او باشد، از حجاز تا عراق و شام، شكست مى خورد.. روايات يك نبرد يا بيشتر را ياد مى كند كه در عراق بين لشكر سفيانى از طرفى و سپاهيان مهدى (ع) و ياران خراسانى وى از ناحيه ديگر اتفاق مى افتد.
------------------
على كورانى

نوشتن دیدگاه