كار آنها بدآنجا رسيد كه عليه يكديگر، از نيروهاى بت پرست باقى مانده پيرامون خود و از فراعنه مصر و آشور و بابل كمك خواستند.
يـهـوديـان پـس از در گذشت حضرت سليمان عليه السلام در شكيم (نابلس) گرد آمده و اكثريت آنها با ((يربعام بن نباط)) كه از دشمنان حضرت سليمان در زمان حياتش بود و از دسـت آن حـضـرت بـه آغـوش فـرعـون مـصـر گـريـخـت، بيعت نموده و با بازگشت وى يـهـوديـان بـه او خـوش آمـد گـفـتـه و او در سـاحـل غـربـى رود اردن دولتـى بـه نـام اسرائيل تاءسيس كرد و پايتخت آن را شكيم يا سامره قرار داد. و تعداد اندكى از آنان با ((رحـبـعـام)) پـسـر حـضرت سليمان بيعت نموده و پايتخت خود را قدس قرار دادند و اين دولت به نام يهودا معروف گرديد.
اما آصف بن برخيا وصى حضرت سليمان كه خداوند كه خداوند او را در قرآن با اين جمله ((عـنـده عـلم مـن الكـتـاب)) (نـزد او دانـشـى از كـتـاب بـود) وصـف نـمـوده، از بـنـى اسرائيل جز نسبت دروغ به وى دادن چيز ديگرى بهره نبرد.
تورات مى گويد:
((كـفر و بت پرستى در ميان پيروان ((يربعام)) امر آشكارى بود و او دو گوساله از طـلا سـاخـته يكى از آنها را در قدس و ديگرى را در ((دان)) قرار داد و در كنار هر يك قـربـانـگـاهـى قرار داد و به آنها گفت: اين خدايان شماست كه از مصر شما را به سوى (شـكـيـم) روانـه سـاخـت، بـنـابـراين در پيشگاه آنها قربانى كنيد و به طرف اورشليم نرويد، و ملت خواسته او را پذيرفت))(1)
در كـنـار پـرسـتـش گـوسـاله، يـربـعـام آنـان را بـه پـرسـتـش ديـگـر خدايانى از جمله ((عـشـتـروت)) خداى صيدونيها و ((كموش)) خداى موآبى ها و ((مكلوم)) خداى عمونى ها، فرمان داد.(2)
طـبـق گـفـتـه كـتـاب خـبـرهـاى فـرمـانـروايـان نـخـسـتـيـن، بـعـد از سـه سال كشور يهودا به همين سرنوشت گرفتار شده و به پرستش بتان پرداختند.(3)
((شـيـشـق)) فـرعـون مـصـر ايـن فـرصـت را غـنـيـمـت شـمـرده و در سـال 926 ق. م به منظور پشتيبانى از يربعام و پايان دادن به دولت يهودا، ((رحبعام پـسـر حـضـرت سـليـمـان)) و طـرف داران وى، طـى هـجـومـى قـدس را اشـغـال نـمـود ((و خـزيـنـه هـاى خـانـه خـدا و مقر فرمانروا و حتى سپرهاى زرينى را كه حضرت سليمان عليه السلام ساخته بود با خود برد.))(4)
بـنـظر مى رسد شرائط فرعون مصر او را يارى نكرد تا سلطه مستمر خود يا هم پيمانش يربعام را تحميل كند.
بـنـابـرايـن پـس از عقب نشينى ((شيشق)) اين كشور كوچك اندكى از موجوديت خود را باز يـافـت. و ايـن نـبـردهـا بـا يـربـعام همچنان ادامه داشت، چنانكه آرامى ها از ضعف دو دولت اسـتـفاده نموده و با هجوم به كشور يهودا پس از به اسارت در آوردن سران آنها، آنان را بـه سـوى پـايـتـخـت خـود دمـشق آورده و براى آنان جزيه مقرر داشتند، و اين ماجرا در زمان فرمانروايى آرامى بن هود (سال 879 ـ 843 ق.م) انجام پذيرفت.(5)
آنـگـاه در زمان پادشاهى ((آخاب بن عومرى)) در سالهاى 874 ق.م - 853 ق.م جزيه و حمايت را بر كشور يربعام مقرر نمودند.
هـمـچـنـين تورات، نبرد فلسطينيها با اعراب در نار ((كوشسيين)) با كشور يهودا را در زمـان فـرمـانـروائى ((يـهـورام)) يـادآور مـى شـود كـه، آنـان قـدس را اشـغال نموده و بر اموال موجود در قصر فرمانروا استيلاء يافته و زنان و فرزندان وى را به اسارت در آورند.(6)
و نيز مى گويد: لشكر آرامى در بيت المقدس به نبرد پرداخته و تمام سران آنجا را هلاك كـرد و تـمـام گـنـجـيـنـه هـا را بـر گـرفـتـه و بـه حزائيل پادشاه آرامى ها تقديم نمود.(7)
هـم چـنـين يوآش فرمانرواى اسرائيل بر كشور يهودا يورش آورده و حصار شهر را ويران سـاخـت و تـمـام زر و سـيـم و ظـروف مـوجـود در خـانه خدا و خزينه هاى سلطان را به يغما برد.(8)
ايـن حـالت كـشـمـكـش مـيـان آنـان و تـسـلط كـشـورهـاى مـجـاور بـر آنـان تـا زمـان اشغال گرى آشوريان، ادامه داشت.
-----------------------
1-كتاب (فرمانروايان) باب 12:26 ـ 33.
2-كتاب اخبار فرمانروايان باب 12:31 و كتاب دوم فرمانروايان باب 11:13ـ 15 و باب 13:9.
3-كـتـاب اول اخـبـار فـرمـانروايان باب 14:21ـ 24 و كتاب دوم باب 11:13ـ 17 و باب 12.
4-كتاب اخبار فرمانروايان باب 14:25ـ 26.
5-كتاب دوم فرمانروايان، باب 13:3ـ 13.
6-كتاب دوم فرمانروايان، باب 21:16ـ 17.
7-كتاب دوم فرمانروايان، باب 24:3 و باب 12ـ 17ـ 18.
8-كتاب دوم فرمانروايان باب 14:11ـ 14 و باب 25:21ـ24.
------------------
على كورانى

نوشتن دیدگاه