((مـنـزه و پاك است آنكه يك شب، بنده اش را به سفر شبانه برد از مسجد الحرام به مـسـجد اقصى كه مبارك گردانيم (بركت داديم) پيرامونش را تا از نشانه هاى خود به او نـشـان دهيم بدرستى كه او شنوا و بيناست. و به موسى تورات را داده و او را هدايت گر فـرزنـدان يـعـقـوب (بـنى اسرائيل) گردانيديم، كه غير از من سرپرستى را نپذيرند. فرزندان كسى را كه با نوح حمل نموديم، كه او بنده اى شكرگزار بود.))
((مـا در تـورات حـكـم در انـقـراض بـنـى اسـرائيـل نـمـوديـم زيـرا شـمـا (بـنـى اسـرائيـل) در زمـيـن دو بـار فـسـاد نـمـوديـد و بـر ديـگر فخر و بزرگى بسيار خواهيد نمود.))
يـعـنـى مـا در تـوراتى كه بر آنان فرو فرستاديم حكم قطعى به انقراض آنها كرديم شـمـا بـزودى از راه راسـت مـنـحـرف شـده و دوبـاره در جـامعه تبهكارى مى كنيد، چه اينكه بزودى بر ديگران فخر و برترى جوئى بسيار مى نمائيد.
((وقتى كه هنگام كيفر اولين فساد فرا رسد بندگانى را از ناحيه خود كه توانمند و سـتـبر مى باشند جهت سركوبى شما فرستاديم، در ميان خانه ها به جستجوى خانه به خانه پرداختند و اين وعده اى قطعى بود.))
زمـانـيكه وقت مجازات شما بر نخستين تبهكارى خودتان رسيد بندگانى را از اطراف خود كـه داراى صـلابـت مـى باشند بسوى تان فرستاديم تا شما را گوشمالى سخت بدهند آنان ميان خانه ها به جستجوى خانه به خانه پرداختند و اين وعده اى حتمى است.
((آنـگـاه پـيـروزى را براى شما، بر آنان گردانديم و شما را با ثروتها و پسران يارى نموديم و تعداد شما را بيش ‍ از آنان قرار داديم.))
سـپس پيروزى را براى شما بر كسانى كه آنها را عليه شما برانگيختيم برگردانديم و بـه شـما ثروت ها و فرزندانى را عطا كرديم و شما را از ياوران بيشترى برخوردار نموديم كه به كمك شما عليه آنان بستيزند.
((اگـر خـوبـى كـرديـد، خـوبى به خود نموده ايد و اگر بدى كرديد به خود بدى نـمـوده ايـد و هـنـگـامى كه وعده بار دوم بيايد چهره هاى شما را ناخوش دارند و وارد مسجد اقصى گردند همانگونه كه نخستين بار داخل شدند و آنچه را كه برتر آمده نابود كنند نابود كردنى.))
و آنـگـاه وضـع شـمـا مـدتـى بدين گونه ادامه داشته و چنانچه توبه نموده و بواسطه نـعـمـتـهـايـى كـه از ثـروتـهـا و اولاد بـه شـمـا بـخـشـيـديـم، نـيـك عمل نموديد به سود خودتان بوده و اگر به بدى و طغيان و خود بزرگ بينى پرداختيد فـرجـام بـد آن، مـربـوط بـه خـودتـان خـواهـد بـود، امـا شـمـا بـزودى نـه تـنـهـا عـمـل نـيك ننموده بلكه به اعمال بد دست مى يازيد، ما شما را مهلت مى دهيم تا زمانى كه وقـت مـجـازات و كـيفر شما بر دومين فسادتان فرا رسد، آنگاه فرستادگانى را از ناحيه خودمان كه بمراتب سخت تر از مرحله اول رفتار مى نمايند، مى فرستيم بلا و گرفتارى را كـه ناخوش داريد به ارمغان شما بياورند و سپس فاتحانه وارد مسجد اقصى گرديده بـه هـمـان سـان كـه در زمـان تـعـقـيـب و جـسـتـجـوى دشـمـن در مـنـازل شـمـا در مـرحـله اول، وارد گـرديـده و برترى جويى و فساد گرائى شما را به نابودى كشاندند.
((شـايـد پـروردگـار شـمـا بر شما رحم نموده و اگر باز گرديد باز گرديم و ما دوزخ را تنگنائى براى كافران قرار داديم.))(1)
شايد پروردگارتان شما را بعد از دومين كيفر با رحمت خويش ببخشايد و چنانچه بعد از كـيـفـر دوم، بـازگـشت به انحراف نموديد، ما نيز مجازات شما را از سر خواهيم گرفت و شـمـا را در تـنـگـنـاى دنيوى قرار داده و در آخرت دوزخ را زندان و حصارى بر شما قرار خواهيم داد.
نـخـسـتين نتيجه اى كه از آيات قرآن كريم استفاده مى شود اين است كه: تاريخ يهوديان بعد از موسى تا پايان زندگانى آنها بدين صورت خلاصه مى شود كه آنها در جامعه فـسـاد نـموده تا آن هنگام مجازات شان فرا رسد، و خداوند افرادى را از ناحيه خود برمى انگيزد كه بر آنان چيره خواهند شد سپس خداوند بنابر مصلحت هايى يهوديان را بر آنان پيروز مى گرداند و اموال و اولاد به آنها عطا نموده، و طرفدارانشان را در جهان بيش از آن قوم مى گرداند، اما يهود از اين اموال و ياران بهره بردارى صحيح نمى نمايند، بلكه سـوء اسـتفاده نموده و بار دوم در روى زمين فساد به بار مى آورند، البته اين بار علاوه بر فساد، گرفتارى خوى تكبر و برترى طلبى شده و خويش را بسيار بهتر و برتر از سـايـر مـردم مى پندارند. و زمانى كه وقت كيفرشان فرا مى رسد خداوند بار ديگر آن قـوم را بـر آنـان چـيـره سـاخـتـه، و گـوشـمـالى را در سـه مـرحـله سـخـت تـر از بـار اول بر آنان وارد مى سازد.
دومـيـن نـتـيـجـه: ايـن اسـت كـه، قـومـى را كـه خـداونـد بـار اول بـر ضـد آنـان بـر مـى انگيزد، به آسانى بر آنان چيره مى گردند، و به جستجوى خـانـه بـه خـانـه مـى پـردازنـد، آن گـاه داخل مسجد اقصى شده و نيروهاى نظامى آنان را مـتـلاشى مى كنند آنگاه خداوند بار دوم آنها را مى فرستد و بر خلاف غلبه يهوديان بر آنها و زيادى ياران و هوادارانشان، ضربات شديدترى را در سه نوبت بر آنها وارد مى سـازنـد، كـه در اوليـن نـوبـت، چـهـره هـاى پـليد آنان را آشكار و آنها را رسوا ساخته و چنانكه نخستين بار وارد مسجد اقصى شدند، فاتحانه وارد مسجد مى گردند. و سپس خوى تكبر و برترى جوئى آنان بر ملتها را، پايمال مى كنند.
سـؤ ال اسـاسى كه مفسران مطرح مى كنند اين است كه آيا اين دو نوع فساد كه يكى همراه بـا بـرتـرى طـلبى است پايان يافته و يا آن دو كيفر وعده داده شده بر آنان واقع شده است يا خير؟
بـرخى از مفسران بر اين عقيده اند كه هر دو مورد، انجام شده بدين ترتيب كه كيفر فتنه و فـسـاد نـخستين بنوخذ نصر (بخت النصر) و مجازات دومين مرحله فساد و تباهى به دست (تيتوس) رومى انجام پذيرفته است و بعضى ديگر معتقدند كه هنوز آن دو كيفر رخ نداده است.
اما نظريه درست اين است كه: اولين كيفر در برابر نخستين فساد، در صدر اسلام بدست مـسـلمـانـان انـجـام پـذيرفته، و آنگاه كه مسلمانان از اسلام فاصله گرفته و دور شدند خداوند يهوديان را بر آنان چيره ساخت، و در اين مرحله نيز براى دومين بار، يهوديان در زمـيـن ايـجاد فساد و طغيان نمودند و هرگاه كه مسلمانان دوباره به اسلام روى آورند زمان كيفر دوم فرا رسيده و به دست مسلمانان انجام خواهد شد. و بر اساس همين تفسير از امامان عـليـهـم السلام رواياتى رسيده، از جمله آنكه، آن قومى را كه خداوند در مرحله دوم عليه يـهـوديـان بـرمـى انـگـيـزد، حـضـرت مـهـدى (ع) و يـاران وى انـد كـه اهـل قـم مـى بـاشـنـد و هـم آنـان كـه خـداونـد آنـهـا را قـبـل از ظـهـور حضرت قائم (ع) برمى انگيزد، در تفسير عياشى از امام باقر (ع) روايت شده كه حضرت بعد از آن كه آيه شريفه بعثنا عليكم عبادا لنا اولى باءس ‍ شديد را قرائت نمود، فرمود:
((مـراد از ايـن آيـه حـضـرت قـائم (ع) و يـاران اوسـت كه نيرومند و داراى صلابت مى باشند.))
و نـيـز در تـفـسـيـر نـور الثـقـليـن، از كـتـاب روضـه كـافـى از امـام صـادق (ع) نقل شده كه آن حضرت در تفسير آيه شريفه فوق فرمود:
((خـداونـد قـبـل از خـروج حـضـرت قـائم، قـومـى را بـرانـگيزد كه دشمنى از دشمنان آل محمد (ص) را رها ننموده، مگر اينكه او را به هلاكت مى رسانند.))
و در كـتاب بحارالانوار، از امام صادق (ع) روايت شده كه وقتى اين آيه را قرائت فرمود، عـرض كـرديـم ((فدايت گرديم آنها چه كسانى هستند؟ امام سه بار فرمود: آنان به خدا سـوگـنـد اهـل قـم، آنـان بـخـدا سـوگـنـد اهـل قـم، آنـان بـخـدا سـوگـنـد اهل قم مى باشند.))(2)
ايـن سـه روايـت از نظر مراد و مقصود يكسان و هماهنگ بوده و هيچ گونه اختلافى بين آنها وجـود نـدارد، زيـرا اهـل قم يعنى اهل ايران، همان ياران حضرت مهدى (ع) هستند كه خداوند آنـان را بـراى زمـيـنـه سـازى ظهور آن بزرگوار بر مى انگيزد و به طورى كه روايات دلالت دارد، به هنگام ظهور تعدادى از اصحاب خاص ايشان در بين آنها وجود دارند. علاوه بـر ايـنكه مقاومت يهوديان در مقابل اين مردم و مسلمانان هواداران آنان در چند نوبت انجام مى گـيـرد، تـا آنـكه حضرت مهدى (ع) ظهور كند كه نابودى نهائى يهوديان را به رهبرى وى و بدست با كفايت او، ارواحنا فداه خواهد بود.
و از مطالبى كه دلالت دارد بر اينكه، دومين كيفر وعده داده شده يهوديان بدست مسلمانان انـجـام خـواهـد گـرفـت، ايـن اسـت كـه آن قـومـى را كـه خـداوند وعده فرمود، دوبار عليه يـهـوديان برمى انگيزد، يك امت بوده و صفاتى كه براى آنان ياد شده و ويژگيهاى جنگ آنـان بـا يـهـوديـان جـز بـر مـسـلمـانـان تـطـبـيـق نـمـى كـنـد. زيـرا پـادشـاهـان مـصـر و بـابـل و يـونـان و ايـران و روم و ديـگـران كـه بـر يـهـوديـان تـسـلط يـافـتـند با صفت ((عـبـادالنـا)) (بـنـدگـان مـا) سـازگـار نـيـسـتـنـد وآنـگـهـى طـبـق بـيان آيات بعد از كيفر اول حـادثه اى پيش نيامده كه يهوديان بر آنان چيره گردند، در حالى كه پس از مجازات اول يـهـوديان، بدست ما در صدر اسلام، آنان بر ما غلبه پيدا نمودند، و خداوند آنها را بـا امـوال و فـرزنـدان يارى داد، به گونه اى كه افزايش هواداران آنها در جهان بيش از طـرفـداران مـسـلمـانـان گشته و با پشتيبانى ابر قدرتها عليه ما قيام نمودند.و هم آنان هستند كه در زمين فساد نموده، و بر ما و ملتهاى محروم،برترى طلبى و فخر مى كنند و ايـن مـجـاهـدان و كـفـرستيزان اسلام هستند كه ضربات خود را بر پيكر و چهره كريه آنها وارد مى سازند.
نـيـز آنچه بر اين معنى دلالت دارد و با بررسى تاريخ يهوديان بعد از حضرت موسى (ع) روشـن مـى گـردد، ايـن اسـت كـه فـسـاد در زمـان گـذشـتـه، و حـال يـهـود تحقق يافته، اما برترى وعده داده شده آنها تنها در زمان ما بوجود آمده است و هـمـيـن غـلبه آنهاست كه در پى آن دومين كيفر وعده داده شده فرا رسيده و آنها را نابود مى سازد.
و اين مطلب براى كسانى كه مختصرى تاريخ يهوديان را، كه به زودى از آن ياد خواهيم نمود، مورد مطالعه قرار دهند، اءمرى روشن است.
---------------------------
1-اسراء 1 ـ 9.
2-بحار ج 60 ص 216.
--------------------
على كورانى

نوشتن دیدگاه