سلمان فارسى حكايت مى نمايد: روزى در حضور رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نشسته بوديم كه ناگاه شخصى بيابان نشين از طايفه بنى عامر وارد شد؛ و پس از سلام اظهار داشت: يا رسول اللّه! ماءمورى از سوى حضرتعالى آمد و ما را به اسلام و نماز، روزه و جهاد در راه خدا دعوت كرد و چون ديديم كارهاى خوب وپسنديده اى است پذيرفتيم.
سپس آن مأ مور، ما را از زنا، دزدى، غيبت، تهمت و ديگر كارهاى زشت نهى كرد و ما نيز اجتناب كرديم.
پس از آن گفت: واجب است كه دوستدار دامادت - و پسر عمويت علىّ بن ابى طالب باشيم، علّت آن چيست؟
آيا آن هم عبادت است؟!
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، فرمود: به پنج علّت واجب است دوستدار و تابع او باشيد:
اوّل آن كه بعد از جنگ بدر نشسته بودم كه جبرئيل امين نازل شد و اظهار داشت: خداوند، سلام مى رساند و مى فرمايد: كسى را دوست ندارم، مگر آن كه دوستدار علىّ باشد و كسى را دشمن ندارم مگر آن كه دشمن او باشد.
دوّم آن كه در جنگ اُحد بعد از دفن عمويم حمزه نشسته بودم كه جبرئيل آمد و گفت: خداوند مى فرمايد: نماز را جز بر بيماران؛ وروزه را جز بر بيماران مريض و مسافران؛ و حجّ را جز بر فقراء ومستمندان، و زكات را جز بر تهى دستان واجب كردم.
وليكن دوستى علىّ بن ابى طالب را بر تمامى افراد مكلّف، در هر حالى كه باشند، واجب نموده ام.
سوّم آن كه خداوند متعال براى هر چيزى سيّد و سرورى قرار داد، مانند آن كه قرآن را سرور تمامى كتاب هاى آسمانى؛ و جبرئيل را سرور ملائك؛ و مرا سرور تمامى پيامبران؛ و علىّ را سرور همه اوصياء قرار داد، پس دوستى من و دوستى علىّ، سرور تمامى عبادات و طاعات خواهد بود.
چهارم آن كه خداوند محبّت علىّ را در قلب مؤ منين مستقرّ نموده است.
پنجم آن كه جبرئيل خبر داد كه روز قيامت، جايگاه من و علىّ كنار عرش الهى خواهد بود.(1)
--------------------------------------
1-بحار الا نوار: ج 27، ص 128، ح 129.
-------------------------------
عبدالله صالحى

نوشتن دیدگاه