دوست داشتـن خـاندان پـيامـبر يك فـريضه الهى است بر مـردم چـنانكه مـى فرمايد: قل لا اءسئلكم عليه اءجرا الا المودّه فى القربى.
((بگو از شما مزد و پاداشى در برابر انجام رسالت بجز دوستى و محبت خويشاوندانم نمـى خـواهم))
و پـيامـبر گـرامـى نيز بكرات امت را به دوستى و محبت درباره حسنين سفـارش و تـوصيه فـرمـوده و آنها را از دشمنى با آنان برحذر داشته، چنانكه سلمان فـارسى روايت مـى كند كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه درباره حسن و حسين مى فرمود: اءللهم انى احبهما و احب من اءحبتهما .
((يعـنى خـدايا مـن حسن و حسين را دوست مى دارم و هر كه آنها را دوست بدارد او را دوست خواهم داشت.))
و همچنين فرمود: من اءحب الحسن و الحسين اءحببته و من اءبغضته اءبغضه الله و من اءبغضه الله دخل النّار.
((هر كس حسن و حسين را دوست بدارد من او را دوست مى دارم و كسى كه من او را دوست بدارم خدا او را دوست مى دارد و كسى كه خدا او را دوست بدارد وارد بهشتش مى كند و هر كس آن دو را دشمـن بدارد مـن او را دشمـن مـى دارم و كسى كه من او را دشمن بدارم خدا هم او را دشمن خواهد داشت و جايگاه چنين كسى دوزخ است.))
و نيز ابن مـسعـود روايت مـى كند كه رسول خـدا صلى الله عـليه و آله و سلم مـشغـول نماز بود حسن و حسين آمدند و در حالى كه حضرت در سجده بود بر پشت مباركش سوار شدند رسول اكرم وقتى سر از سجده برداشت با ملاطفت و مهربانى آنها را پائين آورد و در سجده دوم نيز همـان عـمـل تـكرار شد وقـتـى رسول خدا از نماز فارغ گشت آنها را در آغوش كشيد و فرمود: من اءحبنى فليحب هذين.
((هر كس مرا دوست دارد بايد اين دو را هم دوست بدارد.(1) ))
---------------------------------------------
1-ارشاد مفيد ص 198.
--------------------------------------
آيت الله محمد على عالمى

نوشتن دیدگاه