حسين بن عـلى بن ابيطالب عليهماالسلام مكنّى به ابى عبدالله و ملقب به شهيد و سيد شباب اهل الجنه و زكى و طيّب و وفـى و تـابع لمرضات الله ، سبط: حسين سبط من الاسباط مى باشد.
حسين عـليه السلام روز سه شنبه يا پـنجشنبه پـنجم شعـبان سال چـهارم هجرى سالى كه غـزوه خـندق بوقوع پيوست متولد گرديد، و به روايتى تـولد آن حضرت در سال سوم هجرى ، و روز ولادتش هم سوم شعبان بوده است و فاصله بين ولادت سبط اكبر امام مجتبى با سيد الشهدا ده ماه و بيست روز بوده است .
شهادت آنحضرت روز جمـعـه دهم سال 61 هجرى و برخـى سال 60 گفته اند و همچنين روز شهادت امام حسين عليه السلام را بعضى شنبه ذكر كرده اند و مـرحوم مـجلسى هم قـول ابوالفـرج را در مقاتل اختيار كرده كه شهادت حضرت روز جمعه بوده است و سپس فرموده : من از زيج هندى استـخـراج كرده ام كه روز اول محرمى كه حسين عليه السلام در آن ماه شهيد شد چهارشنبه بوده است پـس آنچـه را كه عامه گفته اند حسين عليه السلام در روز دوشنبه شهيد شده باطل است و روايت تاريخى به اين نحو نقل نشده است .
درباره فـاصله بين آن حضرت و امام حسن عليه السلام نيز به اختلاف سخن رفته و در روايت عبدالرحمن عزرمى از امام صادق عليه السلام آمده :
كان بين الحسن و الحسين عليهماالسلام طهر و كان بينهما فى الميلاد ستة اءشهر و عشرا.
(( ميان تولد امام حسن و انعقاد نطفه امام حسين يك طهر فاصله بوده و اختلاف سن آنها شش ماه و ده روز بوده است . ))
و نيز در روايات آمده كه فرزندى به جز حسين بن على عليه السلام و يحيى بن زكريا عليه السلام ششماهه به دنيا نيامده است .(1)
مراسم ولادت حسين عليه السلام
همـينكه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از ولادت حسين آگاه شد شتابان به خانه على آمد و از اسماء فرزند خود را خواست حسين در آغوش پيامبر قرار گرفت ، و رسولخدا صلى اللّه عـليه و آله حسين را غـرق بوسه ساخـت و اين مراسم را درباره حسين عليه السلام انجام داد:
1 ـ اذان در گـوش راست و اقامه در گوش چپ حسين عليه السلام خواند. پس اولين صدائى كه گـوش حسين را نوازش مى دهد صداى رسول خدا و اولين آوائى را كه حسين مى شنود آواى الله اكبر ـ لا اله الا الله است . وه كه چه صداى دلنشين و چه آواى جان بخش و روح افزائى .
در روايت است كه اين عمل فرزند را از شر شيطان حفظ مى كند.
2 ـ براى او نامـگـذارى مـى كند و در روايات آمـده : اولين كسى كه به نام حسن و حسين نامـگـذارى شدند فرزندان على و زهرا سلام اللّه عليها هستند كه خدا اين نامها را از مردم پوشيده نگه داشته تا نونهالان على و زهرا به اين دو نامگذارى شدند.
الحسن و الحسين اسمان من اءسماء اءهل الجنة ما سميت العرب بهما فى الجاهلية
(( حسن و حسين دو نام از نامهاى اهل بهشت است كه در جاهليت هيچكس به اين نامها ناميده نشده است . ))
3 ـ در روز هفـتـم ولادت پـيامـبر دستور داد قوچ بزرگى را خريدارى و براى حسين عقيقه كردند و گوشت آنرا ميان فقرا تقسيم نمودند.
4 ـ سر حسين را تـراشيد و به وزن مـوى سر نقـره صدقه داد كه با اين مراسم كمك شايسته اى به فقرا ميگيرد.
5 ـ روز هفتم ولادت حسين را ختنه كردند كه رسول خدا اصرار داشت روز هفتم ولادت مولود را خـتـنه نمـايند و از آن حضرت رسيده است : طهروا اءولادكم يوم السابع فانه اءطيب و اءطهر و اسرع لنبات اللحم فـان الارض تـنجس مـن بول الاءغلف اءربعين يوما.
(( روز هفـتـم فـرزندان خود را ختنه كنيد كه براى خوش بوئى و پاكى او مؤ ثر است و گـوشت بهتـر مـيرويد و زمـين از بول طفـل خـتـنه نشده تـا چهل روز نجس ميماند.
6 ـ تـعـويذ حسين عليه السلام كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله براى حفظ فرزندان آنان را با اين كلمات بيمه مى فرمود: و اين دعا را بر آنان ميخواند : اءعوذ بكلمات الله التامة من كل شيطان و هامة و من كل عين لامة .
و مـيفـرمـود: حضرت ابراهيم عـليه السلام فـرزندانش اسماعيل و اسحاق را اين چنين تعويذ مى فرمود.(2)
ابراهيم فداى حسين عليه السلام
ابن عـباس گويد: خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بودم . حسين عليه السلام روى زانوى راست پـيامـبر و ابراهيم پسر پيامبر روى زانوى چپ حضرت نشسته بودند، پـيامـبر گاهى حسين را مى بوسيد و گاهى ابراهيم را كه حالت وحى بر پيامبر دست داد پس از آنكه حالت پيامبر عادى شد فرمود: جبرائيل از طرف پروردگار بر من فرود آمد و سلام پـروردگـارم را ابلاغ كرد و گـفـت : خدا مى فرمايد: اين دو فرزند را براى شما باقـى نمـى گـذارم بايد يكى را فداى ديگرى نمايى پيامبر به ابراهيم نظر كرد و گـريست . سپـس فرمود: اگر ابراهيم بميرد فقط من محزون ميشوم ، اما اگر حسين بميرد فاطمه محزون ميشود و پدرش على پسر عمويم اندوهناك ميگردد و من نيز متاءثر مى شوم ، و مـن اندوه خـود را بر حزن فـاطمـه و عـلى تـرجيح مـيدهم ، جبرئيل ! ابراهيم را قبض روح گردد، ابراهيم را فداى حسين كردم ابراهيم پس از سه روز بيمارى وفات كرد، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هرگاه حسين را مى ديد او را به سينه مى چسبانيد و مى بوسيد و لبان حسين را مى مكيد و مى فرمود: قربان كسى كه ابراهيم را فداى او كردم .(3)
---------------------------------------------
1-مـقـاتـل الطالبين ص 78 - عمده الطالب ص 191 - ارشاد مفيد ص 198 - حديقة الشيعه ص 497 - كافى كتاب الحجة مولد حسين بن على حديث 2 - بحار 44/ ص 202 - اسد الغابه ج 2 / ص ‍ 18.
2-حياه الامام الحسين بن على ج 1 ص 30 - الصواعف الحرفه ص 190.
3-حياه الحسين ج 1 / ص 95 - نفس المهموم ص 25.
--------------------------------------
آيت الله محمد على عالمى

نوشتن دیدگاه