63 - طبرى با سند خود از بكر بن مصعب نقل مى كند:
امام حسين عليه السلام به اهل هيچ آب و بادى نمى گذشت مگر اينكه در پى او راه مى افتادند تا آنكه به منزلگاه (زباله رسيد و خبر شهادت برادر رضاعى خود، عبدالله بن يقطر را دريافت . او را از ميانه راه به سوى مسلم بن عقيل فرستاده بود و هنوز نمى دانست كه مسلم شهيد شده است . آن خبر در زباله به ح رسيد. نامه اى بيرون آورد و بر مردم خواند:
بسم الله الرحمن الرحيم . اما بعد، خبر ناگوارى به ما رسيده است ؛ خبر شهادت مسلم و هانى و عبدالله بن يقطر. شيعيان ما را تنها گذاشته اند. هر كس دوست دارد بر گردد. بيعت خود را از او برداشتيم .
مردم متفرق شدند و از چپ و راست راه برگشت پيش گرفتند، فقط كسانى با او ماندند كه از مدينه همراه امام آمده بودند. از اين رو چنين كرد كه فهميد گروهى از باديه نشينان به اميد مال و مقام در پى او راه افتاداند. خواست همراهان بدانند كه به استقبال چه شرايطى مى روند و مى دانست اگر وضعيت را به آنان اعلام كند، تنها كسانى همراهش مى آيند كه آماده ايثار و شهادتند. (1)
---------------------------------------------------------
1- تاريخ طبرى ، ج 3، ص 303.
--------------------------------------------
گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم
ترجمه: جواد محدثى

نوشتن دیدگاه