49 - ابن قولويه با سند خويش از امام رضا عليه السلام روايت مى كند:
زمانى كه حسين عليه السلام در دل شب به سوى عراق مى رفت ، مردى اشعارى مى خواند با اين مضمون كه :
اى ناقه من ! از راندن وحشت مكن ! پيش از طلوع سپيده آماده باش ، با بهترين سواران و بهترين سفر تا به آستان بزرگوار برسى ؛ بزرگوارى دريا دل كه خداوند پاداش نيكش دهد و عمر جاودانش بخشد.
امام حسين عليه السلام در مقابل ، اشعارى با اين مضمون را زمزمه كرد:
پيش مى روم و هرگز مرگ براى جوانمرد ننگ و عار نيست ؛ آنگاه كه نيتش ‍ حق باشد و مسلمانانه بجنگد و خود را فداى مردان صالح سازد و از زشتيها دورى كند و با مجرم ناساز گارى كند. اگر زنده ماندم پشيمان نيستم و اگر بميرم ملامتم نكنند. براى تو همين مرگ بس كه ذليل و خوار زندگى كنى . (1)
--------------------------------------------
1- كامل الزيارت ، ص 193.
--------------------------------------------
گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم
ترجمه: جواد محدثى

نوشتن دیدگاه