18 - ابن قولويه با سند خويش از امام باقر عليه السلام نقل مى كند:
چون حسين عليه السلام تصميم گرفت از مدينه بيرون رود، زنان بنى عبدالمطلب براى نوحه گرى گرد آمدند. حسين عليه السلام ميان آنان راه مى رفت و مى فرمود: شما را به خدا اين كار را (نوحه گرى و شيون ) از روى نافرمانى خدا و رسول آشكار نسازيد. زنان گفتند: پس گريه و شيون را براى كه نگه داريم ؟ امروز نزد ما مثل روز رحلت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم و على و فاطمه و رقيه و زينب و ام كلثوم (دختران پيامبر) است . جانمان به فدايت ! و را به خدا خود را از مرگ به دور داراى محبوب نيكان از دست رفته !
بعضى عمه هايش گريه كنان مى گفتند: يا حسين ! نوحه گرى جن را شنيدم كه در سوك تو مى گفتند:
كشته تف از بنى هاشم قريش را خوار ساخت و خوار گشتند. محبوب رسول خدا تبهكار نبود.
مصيبت تو بزرگ بود و بزرگيها را آشكار ساخت .
نيز زنان با نوحه مى گفتند:
بر حسين مى گريم كه سرور است ، و در سوك او مو سفيد مى شود، زلزله مى شود و ماه مى گيرد، آفاق آسمان سرخ مى گردد، هنگام صبح و غروب ، خورشيد شهرها غبار آلود مى شود و همه جا تيره مى گردد. اين حسين پسر فاطمه است كه همه خلايق و بشر در مرگ او داغدار است و شهادت او ما را خوار مى سازد. (1)
-------------------------------------------------
1- الثاقب فى المناقب ، ص 330.
--------------------------------------------
گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم
ترجمه: جواد محدثى

نوشتن دیدگاه