14 - شيخ مفيد گويد:
چون محمد حنفيه ، تصميم امام را بر بيرون رفتن از مدينه دانست ، ولى نمى دانست كجا مى رود. به آن حضرت گفت : برادر جان ! تو پيش من محبوبترين و عزيزترين مردمى .
خير خواهى ام را جز براى تو ذخيره نمى كنم و تو شايسته ترين افراد به نصيحت منى . از بيعت با يزيد و تا مى توانى از شهرها فاصله بگير و نامه هايت را براى مردم بفرست و آنان را به خويش دعوت كن . اگر مردم با تو و به نفع تو بيعت كردند، خدا را بر اين نعمت شكر كن و اگر دور كس ديگرى جمع شدند، با اين كار، خداوند از دين و عقل تو نكاسته و از جوانمردى و برترى تو چيزى كم نشده است بيم آن دارم كه وارد يكى از اين شهرها شوى و مردم دچار اختلاف شوند، گروهى با تو و گروهى بر تو. آنگاه بين آنان درگيرى پيش آيد و تو اولين آماج نيزه ها قرار بگيرى و بهترين اين امت از نظر جان و پدر و مادر، خونش پايمالتر و خاندانش ذليلتر از ديگران گردد.
حسين عليه السلام به او فرمود: كجا بروم برادر!؟ گفت : در مكه فرود آى . اگر جايگاهت امن بود، كه راه همين است وگرنه به ريگزارها و شكاف كوهها پناه ببر و از شهرى به شهرى ، تا ببينى كار مردم به كجا مى انجامد. اگر تو به موضوع روى آورى ، راى تو درست تر خواهد بود. فرمود: برادرم ! نصيحت كردى و مهربانى نمودى . اميد دارم كه فكر تو درست و موفقيت آميز باشد.(1)
-------------------------------------------------
1- ارشاد، 201.
--------------------------------------------
گروه حديث پژوهشكده باقرالعلوم
ترجمه: جواد محدثى

نوشتن دیدگاه