اوحدی مراغه ای
هوس کعبه و آن منزل و آنجاست مرا
آرزوى حرم مکه و بطحاست مرا
در دل آهنگ حجازست و زهى یارى بخت
اگر یک آهنگ درین پرده شود راست مرا
سرم از دایره ى صبر برون خواهد شد
شاید ار بگسلم این بند که در پاست مرا
از خیال حجر اسود و بوسیدن او
آب زمزم همه در عین سویداست مرا
دل من روشن از آنست که از روزن فکر
ریگ آن بادیه در دیده ى بیناست مرا
بر سر آتش سوزنده نشینم هردم
کز جهان نیست جزین مرتبه درخواست مرا
دلم از حلقه ى آن خانه مبادا محروم
کز جهان نیست جزین مرتبه درخواست مرا
از هوى و هوس خویش جدا باش، اى دل
خاک آن خانه و آن خانه خدا باش، اى دل
عمر بگذشت، ز تقصیر حذر باید کرد
به در کعبه ى اسلام گذر باید کرد
ناگزیرست در آن بادیه از خشک لبى
تکیه بر گریه ى این دیده ی تر باید کرد
گرد ریگى که از آن زیر قدمها ریزد
سرمه وارش همه در دیده ى سر باید کرد
آب و نان و شتر و راحله تشویش دلست
خورد آن مرحله از خون جگر باید کرد
روى چون در سفر کعبه کنند اهل سلوک
از خود و هستى خود جمله سفر باید کرد
سر تراشیدن و احرام گرفتن سهلست
از سر این نخوت بیهوده بدر باید کرد
شرح احرام و وقوف و صفت رمى و طواف
با دل خویش به تقریر دگر باید کرد
هر دلى را که ز تحقیق سخن بویى هست
بشناسد که سخن را بجزین رویى هست
یارب، امسال بدان رکن و مقامم برسان
کام من دیدن کعبه است و به کامم برسان
دولت وصل تو هرچند که خاصست، دمى
عام گردان و بدان دولت عامم برسان
جز به کام مدد و عون تو نتوان آمد
راه عشق تو، بدان قوت و کامم برسان
صبرم از پاى درآمد، تو مرا دست بگیر
به سر تربت این صدر همامم برسان
--------------------------------------------------
منبع : سايت لبيك
